Zembla - De X-dossiers (2004)

In het jaar 2004 kwam Zembla (NPS/VARA) met een tweeluik over de X-dossiers. Regina Louf (bekend onder de term "X-1") legde verklaringen af over de netwerken rondom Marc Dutroux, maar werd door de onderzoekscommissie niet serieus genomen. Een gigantische doofpot in Belgiè met vertakkingen naar Nederland, waarvan het deksel tot op de dag van vandaag afgedekt blijft.

Deel 1



In de Zembla-afleveringen van 11 en 18 maart 2004 ('De X-Dossiers') staat het verhaal centraal van de zogenoemde getuige X-1. Deze getuige, een jonge vrouw uit Gent, bracht met haar verklaring over netwerken die kinderen zouden hebben misbruikt en vermoord, in 1997 België in rep en roer. De advocaat van Marc Dutroux heeft gevraagd om X-1 tijdens het proces in Aarlen te laten getuigen. Zembla onderzocht - op basis van het politiedossier - wat X-1 nu precies verklaard heeft en wat het waarheidsgehalte van die verklaringen was. In de eerste uitzending over X-1 (op donderdag 11 maart) blijkt dat de Belgische rijkswacht veel van wat zij vertelde heeft kunnen bevestigen. Op grond van haar verklaringen zijn twee onderzoeken naar vermoorde meisjes (Christine van Hees en Carine Dellaert) heropend. X-1 beschikte namelijk over 'daderkennis' in zowel de zaak van Christine van Hees als in deze van Carine Dellaert.

Tegenwerking
X-1 vertelde dat ze vanaf haar kinderjaren tot ver in de volwassenheid werd misbruikt door een aantal vooraanstaande Belgen en ook door Marc Dutroux en Michel Nihoul. In Zembla komt ze uitgebreid aan het woord over die herinneringen en over de verhoren door de rijkswacht. Zembla laat zien hoe de Belgische justitie, door X-1, over concrete sporen beschikte om de moordzaken te kunnen oplossen. Maar die sporen niet zijn gevolgd. Verder blijkt dat er duidelijke aanwijzingen zijn voor de betrokkenheid van Marc Dutroux en Michel Nihoul. De onderzoekers van destijds vertellen in Zembla hoe hun onderzoek verliep en hoe zij van hogerhand intern steeds meer tegenwerking kregen.

Fantaste
Over X-1 ontstond een controverse in de media. De meeste media schilderden haar af als een gestoorde fantaste, net als de Belgische justitie die na een paar maanden onderzoek het X-dossier afsloot. Maar niemand wist eigenlijk precies wat X-1 verklaard had en wat justitie aan onderzoek had gedaan. Het publiek raakte daardoor verdeeld in 'believers' en 'non-believers'.

Deel 2 van 'De X-Dossiers' (op donderdag 18 maart) gaat vooral in op het strafrechterlijk onderzoek tegen de rijkswachters die het eerste onderzoek deden naar de getuigenissen van X-1 en andere vrouwen. Ook wordt in deel 2 aandacht besteed aan de verbanden tussen de X-Dossiers en Nederland. Sommige feiten in een derde moordzaak, die van Katrien de Cuyper, zijn in verband te brengen met de Zandvoortse kinderpornozaak.

Research: Wim v.d. Pol
Samenstelling en regie: Toni Boumans
Eindredactie: Kees Driehuis

Bron

Deel 2



In België verdwenen tussen 1973 en 1995 minstens 43 kinderen die soms later vermoord zijn teruggevonden. Getuige X-1, een jonge vrouw uit Gent, legde in 1996 anoniem zeer gedetailleerde verklaringen af over de moord op drie meisjes: Christine van Hees, Carine Dellaert en Katrien de Cuyper.

Ze beschikte soms over kennis die alleen een ooggetuige zou kunnen hebben. En ze verklaarde dat onder meer Marc Dutroux en Michel Nihoul erbij betrokken zouden zijn. In het tweede deel over de X-Dossiers brengt Zembla een reconstructie van het onderzoek naar de verklaringen van getuige X-1.

Vervalst
Hoewel de X-onderzoekers veel van wat getuige X-1 vertelde hebben kunnen bevestigen, oordeelde de leiding van de Rijkswacht na enkele maanden dat het onderzoek niet juist werd uitgevoerd. De onderzoekers werden zelfs verdacht van het vervalsen van een proces-verbaal en er werd een gerechtelijke procedure gestart.

Maar drie jaar later rapporteerde een interne Rijkswacht-commissie dat de X-onderzoekers hun werk wel degelijk integer en professioneel hadden gedaan. Valsheid in geschrifte is nooit aangetoond. Desalniettemin bleef het onderzoek gesloten en werden de moorden op de meisjes nooit opgelost.

Beloftevolle aanwijzingen
Zembla stelt echter vast dat er in het dossier nog heel wat beloftevolle aanwijzingen te vinden zijn. Zo zijn er verschillende sporen in de richting van Nederland die nooit zijn uitgezocht door justitie. Samen met Belgische onderzoeksjournalisten hervatte Zembla het onderzoek naar de moordzaken.

Twee druppels water
Het vermoorde meisje Katrien de Cuyper, dat in 1991 in Antwerpen verdween, lijkt als twee druppels water op een foto die gevonden is op een CD-rom in de Zandvoortse kinderpornozaak. Ook andere aanwijzingen brengen deze zaak in verband met 'Zandvoort'. Geen van deze sporen zijn indertijd uitgezocht door de Belgische justitie.

Bron