Boek van Ton Derksen over de zaak Baybasin

 

Ton Derksen heeft een boek geschreven over de zaak Baybasin: Verknipt bewijs. Prof.dr. Ton Derksen is emeritus hoogleraar in de wetenschapsfilosofie. Zijn boek over Lucia de B. leidde tot een herziening, Lucia de Berk werd volledig vrijgesproken. Ook zijn boeken Leugens over Louwes en Verkeerde plaats, verkeerde tijd (over de zaak Olaf H.) leidden tot herzieningsaanvragen. Eerder schreef Derksen Het O.M. in de fout, over de structurele missers van het OM, en binnenkort verschijnt ook De ware toedracht, over de valkuilen van waarheidsvinding in strafzaken.

De flaptekst van het boek over Baybasin luidt:

In 1995 vraagt Hüseyin Baybasin politiek asiel aan. Hij heeft uit de school geklapt over de betrokkenheid van de Turkse regering bij de internationale drugshandel. Hij zou tweede plaats staan op de Turkse lijst van gewenste liquidaties. Onzin, reageert de Turkse regering; Baybasin is zelf een ordinaire drugshandelaar die uitgeleverd moet worden. Ook het Nederlandse Openbaar Ministerie denkt een internationale drugsdealer in zijn net te hebben. Het besluit de telefoon van de verdachte te tappen. De rechter oordeelt op basis van de taps dat Baybasin schuldig is aan moord, gijzeling en drugshandel. Hij verdient levenslang. Baybasin blijft volhouden onschuldig te zijn en vecht zijn veroordeling in 2003 tevergeefs aan bij de Hoge Raad.
Wetenschapsfilosoof Ton Derksen bestudeerde en beluisterde de zesduizend getapte gesprekken en komt tot een schokkende conclusie: de rechters zijn voorgelogen. De afgeluisterde telefoongesprekken zijn niet alleen onjuist vertaald, maar ook gemanipuleerd. Er is geknipt en geplakt in de audiobestanden.
Verslag van een van grofste gerechtelijke dwalingen tot nu toe!

Bij de Hoge Raad ligt reeds sinds 2011 een herzieningsverzoek voor Baybasin, maar door een kleine wetswijziging was het reeds mogelijk dat de Advocaat Generaal die een advies moet uitbrengen aan de Hoger Raad, zelfstandig onderzoek kan doen. De AG mr. Diederik Aben is sindsdien zelfstandig “onderzoek” aan het doen naar die vervalste taps. Men zou denken dat hij na al deze jaren wel op de bodem van de beerput moet zijn beland, maar hij wekt meer de indruk dat hij op het deksel zit te wachten tot de rat die hij wel degelijk ruikt uit eigen beweging in de val trapt. Dat kan nog lang duren en intussen zit Baybasin in de gevangenis.

Hoewel het zo langzamerhand een feit van algemene bekendheid is dat de telefoontaps waarop Baybasin werd veroordeeld zo vals zijn als het kunstgebit van opoe, is het toch verheugend dat prof. mr. Ton Derksen daar een boek over schrijft. Men zou kunnen zeggen dat hij een open deur intrapt, maar de deur van de gevangenis zit voor Baybasin nog altijd potdicht. Ik hoop dat deze publicatie die deur kan openen!

Daar staat tegenover dat de zaak Baybasin geen gerechtelijke dwaling is, maar een misdaad die werd beraamd en uitgevoerd door een criminele organisatie binnen Justitie! Ton Hofstede, de schrijver van Het Haagse Complot, heeft uitgezocht op welke grond Baybasin ooit gearresteerd werd. De eerste arrestatie was op Kerstavond 1995. Baybasin woonde toen in Engeland, waar hij met zijn vrouw en kinderen een verblijfsvergunning kreeg. Hij was bezig om een Koerdisch Parlement in Ballingschap op te richten in Brussel. Baybasin was nog nooit in Nederland geweest! Men lokte hem met een leugen van Brussel naar Nederland en aan de grens werd hij gearresteerd. Er zou een Internationaal Opsporingsbevel (niet te verwarren met een Europees Aanhoudingsbevel) voor hem zijn verspreid door Turkije. Ton Hofstede is met een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur op zoek naar dat Opsporingsbevel, maar dat blijkt helaas een beetje helemaal niet te bestaan!

Omdat Baybasin uitgeleverd dreigde te worden aan Turkije, heeft hij in 1996 Nederland asiel aangevraagd. Die aanvraag werd afgewezen, maar de Hoge Raad bepaalde dat Baybasin niet mocht worden uitgeleverd, omdat hij dan zou moeten vrezen voor zijn leven. In Turkije stond hij op een dodenlijst. In afwachting van al die beslissingen moest Baybasin in Nederland blijven, hij had huisarrest. In 1998 werd hij nogmaals gearresteerd, ditmaal op grond van die vervalste telefoontaps.

Wat Ton Hofstede onlangs ontdekte, grenst aan het ongelooflijke: Die eerste aanhouding in 1995 was het gevolg van een diplomatiek verzoek van Turkije aan de Nederlandse justitie. De juiste persoon om een dergelijk onderhands verzoekje aan te richten, was uiteraard de Directeur-generaal Internationale Aangelegenheden en Vreemdelingenzaken bij het Ministerie van Justitie. Ton Hofstede schrijft:

Niks geen internationaal arrestatie bevel, maar een diplomatieke nota aan Nederland. Zo staat het immers vastgesteld in vonnis 534 r.o. 2.1. Waarom aan Nederland? Baybaşin was tot 24.12.1995 nog nooit in Nederland geweest, en kwam die dag alleen maar omdat hij, zo zegt Baybaşin, via inmenging van de Turkse Ambassade uitgerekend op die ene dag naar Nederland was gelokt. Hoe kon Turkije dat dan al weten “een week van te voren” (en volgens het Parket zelfs als drie maanden van te voren). En waarom is de “diplomatieke nota” alleen aan Nederland gezonden, terwijl ze wisten dat hij in Engeland woonde?
Maar, en nu komt het… Het gaat blijkbaar om een verzoek “via de diplomatieke weg”.
Maar zo werkt dat helemaal niet!

Joris D. wordt nu “strafrechtelijk vervolgd” wegens het verkrachten van kinderen in Turkije. Voor het bewijs van dit ernstige misdrijf is het OM afhankelijk van de medewerking van Turkije, het land dat de wederrechtelijke vrijheidsberoving van Baybasin in Nederland waarschijnlijk middels chantage van Joris D. heeft georganiseerd. De kans dat Turkije het OM het bewijs zal leveren, lijkt daarom klein. De aangifte van Baybasin uit 2007, waarin Joris D. werd beschuldigd van o.a. criminele organisatie, is geseponeerd. En intussen zit Baybasin nog altijd vast!

Overigens ben ik het helemaal eens met Fatma: Baybasin moet vrij!

Dit artikel is met toestemming overgenomen van Boublog.nl