Bron foto: Pixabay.com
Het is alweer anderhalf jaar geleden dat Wim Dankbaar werd veroordeeld voor smaad in de Vaatstra zaak. Voor diegenen die het niet meer helemaal op hun netvlies hebben zal ik het resumeren:
Het ging om Jano Hassan, een kennis van de door Wim Dankbaar beweerde moordenaar van Marianne Vaatstra: Ali Hassan. En om Dick Sletering, de vader van Spencer, het toenmalige vriendje van Marianne Vaatstra.
Van Jano Hassan stelde Wim samengevat het volgende (pagina 369 van zijn boek Het Vaatstra Complot) :
- Jano Hassan is een goede kennis, naar verluidt zelfs een neef van de “verdwenen” Koerdische hoofdverdachte van de moord op Marianne: Ali Hassan.
- Jano Hassan was destijds in 1999 een bewoner van het AZC Kollumerland, net als
de hoofdverdachte Ali Hassan.
- Jano Hassan weet dat Ali Hassan en diens Koerdische vriend en landgenoot Feik
Mustafa betrokken waren bij de moord op Marianne. (Direct na de moord bedreigde
Mustafa Isabella W. al met de dood als zij niet zou stoppen met praten tegen de politie. De aangifte hiervan is u bekend, maar zoals u ook weet heeft Justitie hier niets mee gedaan.)
- Jano Hassan heeft (dader)kennis van het misdrijf, maar verzwijgt deze en maakt zich aldus schuldig aan een strafbaar feit.
- Jano Hassan is in februari 2009 in Groningen gesignaleerd in het gezelschap van Ali Hassan door Isabella W., die hen beiden kende vanuit de tijd dat zij in het AZC gehuisvest waren.
- Jano Hassan heeft vervolgens Isabella in nauwelijks verholen bewoordingen bedreigd om hier haar mond over te houden door haar (na 10 jaar) te bellen en een afspraakje voor te stellen op Koninginnedag 2009 na 12 uur ’s nachts, het tijdstip waarop 10 jaar eerder Marianne Vaatstra werd vermoord. Ook in 2010 is Isabella nog door Jano Hassan bedreigd door haar klem te rijden met zijn auto, een Mazda 121.
- Jano Hassan weet dat Justitie in oktober 1999 een verkeerde Ali Hassan in Turkije heeft aangehouden en dat de juiste, hem bekende Ali Hassan heimelijk naar Noorwegen is gebracht met medewerking van Justitie onder regie van Joris Demmink, destijds Directeur-Generaal voor Vreemdelingenzaken, en Harm Brouwer, destijds uw voorganger als HOvJ van Leeuwarden.
- Jano Hassan weet dat de inhoud van het rapport “Onderzoek Ali H.” van het Openbaar Ministerie waarin gesteld wordt dat de in Turkije gearresteerde man wel de juiste verdachte was, niet op waarheid berust.
- Jano Hassan kan derhalve voor een grote doorbraak in het “onderzoek” zorgen, mits uw Justitie dit zou willen, en hem over alle bovengenoemde stellingen, waarvan Wim Dankbaar u reeds vele malen op de hoogte heeft gebracht, zou willen horen.
Van Dick Sletering stelt Wim samengevat het volgende (pagina 413 van zijn boek Het Vaatstra Complot) :
Dankbaar verwijt Dick Sletering zijn zoon te hebben gefaciliteerd bij de inmiddels bewezen leugenachtige verklaring over de fietstocht van Kollum naar Buitenpost: een cruciaal feit omdat het politieonderzoek volledig was geënt op deze fietstocht welke nimmer heeft plaatsgevonden.
En op pagina 416:
- Dick Sletering weet dat het gestolen-fiets-verhaal van zijn zoon een leugen is.
- Zowel Jano Hassan als Dick Sletering dragen kennis over de ware toedracht van een halsmisdrijf en hebben tot vandaag de dag het moordonderzoek gefrustreerd.
Enerzijds door die kennis niet te melden aan de politie, anderzijds door te volharden
in leugens en bedrog. Hiermee hebben zij zich schuldig gemaakt aan ernstige strafbare feiten.
- De grootste misdadigers zitten bij Justitie zelf, die Dick Sletering en Jano Hassan valse aangiftes laten doen, teneinde de boodschappers van de ware toedracht en justitiële ambtsmisdrijven uit te schakelen.
Het zijn bovenstaande teksten op basis waarvan Wim veroordeeld werd voor smaadschrift en belediging. De rechtbank in Groningen oordeelde dat Wim alle teksten en referenties naar Jano Hassan en Dick Sletering moest verwijderen van zijn website Rechtiskrom. Het merkwaardige is nu dat Wim vervolgens een boek uitbracht, waarin hij exact hetzelfde schrijft. Hiertegen is door Jano Hassan, noch door Dick Sletering, noch door het OM iets ondernomen. Dezelfde zogenaamde smaad en beledigingen mag Wim dus gewoon in het publieke domein blijven uiten. Nota bene in een boek dat overal en door iedereen te verkrijgen is. Ik concludeer dan ook dat deze veroordeling een wassen neus was. Niets meer dan een (mislukte) poging van een corrupt OM om Wim te beletten de waarheid te vertellen aan het Nederlandse volk. Ik kan het eigenlijk niet beter verwoorden dan Wim zelf op pagina 450 van zijn boek:
Tot slot nog een zeer belangrijke analyse in het heden van 2015. Het vonnis uit maart 2014 verbood mij de namen van Jano Hassan en Dick Sletering nog te noemen op mijn website. Maar niet in een boek. Dat kon ook moeilijk want het boek moest nog komen.
Dat is inmiddels sinds 9 mei 2014 op de markt. Het bevat exact dezelfde informatie over Jano en Dick als die ik op de website moest verwijderen. Er zijn nu meer dan 10.000 boeken verkocht. Het publiek voor een boek is nog veel groter dan voor een weblog.
Het gekke is nu dat Jano, Dick, noch het OM iets tegen het boek hebben ondernomen.
Blijkbaar hebben zij het niet aangedurfd om eenzelfde smaadklacht tegen het boek aan te spannen. En nu kunnen ze dat ook niet meer want smaad is een klachtdelict dat je binnen 3 maanden na constatering dient aan te geven. Neemt u van mij aan dat dit alles zeer zorgvuldig is overwogen tussen het OM, Jano en Dick. Mijn werkelijke tegenpartij was dan ook niet Jano of Dick, maar de top van het OM. Lieden als Demmink, Brouwer, Bronsvoort, en Mous die Jano en Dick, en later ook Bauke Vaatstra hebben ingezet om mij te trachten uit te schakelen. De insiders snappen het wel, want als je een boek onderwerp van een rechtszaak maakt om het te verbieden, dan wil juist iedereen lezen wat erin staat en zet je dus de schijnwerper op de informatie die het OM nu juist zo graag verborgen wil houden. Op de website mocht het dus niet maar in het boek wel. Hetgeen maar weer bewijst dat het OM het niet nog een keer aandurfde om die informatie tot smaad te bestempelen. Sterker, deze handelwijze impliceert dat die informatie niets anders dan de waarheid is en daarmee ook dat de Vaatstra zaak een doofpot is die zijn weerga niet kent.
Een uitgebreid verslag van de rechtszaak is te lezen in het boek "Het Vaatstra complot" van Wim Dankbaar. Onder andere verkrijgbaar via Bol.com, waar de tientallen reacties boekdelen spreken.
Lees het vervolg op deze wassen neus, van 5 juli 2016:
De malafide rechtszaak van Wolfgang Hebben in de Vaatstra-zaak
Het ging om Jano Hassan, een kennis van de door Wim Dankbaar beweerde moordenaar van Marianne Vaatstra: Ali Hassan. En om Dick Sletering, de vader van Spencer, het toenmalige vriendje van Marianne Vaatstra.
Van Jano Hassan stelde Wim samengevat het volgende (pagina 369 van zijn boek Het Vaatstra Complot) :
- Jano Hassan is een goede kennis, naar verluidt zelfs een neef van de “verdwenen” Koerdische hoofdverdachte van de moord op Marianne: Ali Hassan.
- Jano Hassan was destijds in 1999 een bewoner van het AZC Kollumerland, net als
de hoofdverdachte Ali Hassan.
- Jano Hassan weet dat Ali Hassan en diens Koerdische vriend en landgenoot Feik
Mustafa betrokken waren bij de moord op Marianne. (Direct na de moord bedreigde
Mustafa Isabella W. al met de dood als zij niet zou stoppen met praten tegen de politie. De aangifte hiervan is u bekend, maar zoals u ook weet heeft Justitie hier niets mee gedaan.)
- Jano Hassan heeft (dader)kennis van het misdrijf, maar verzwijgt deze en maakt zich aldus schuldig aan een strafbaar feit.
- Jano Hassan is in februari 2009 in Groningen gesignaleerd in het gezelschap van Ali Hassan door Isabella W., die hen beiden kende vanuit de tijd dat zij in het AZC gehuisvest waren.
- Jano Hassan heeft vervolgens Isabella in nauwelijks verholen bewoordingen bedreigd om hier haar mond over te houden door haar (na 10 jaar) te bellen en een afspraakje voor te stellen op Koninginnedag 2009 na 12 uur ’s nachts, het tijdstip waarop 10 jaar eerder Marianne Vaatstra werd vermoord. Ook in 2010 is Isabella nog door Jano Hassan bedreigd door haar klem te rijden met zijn auto, een Mazda 121.
- Jano Hassan weet dat Justitie in oktober 1999 een verkeerde Ali Hassan in Turkije heeft aangehouden en dat de juiste, hem bekende Ali Hassan heimelijk naar Noorwegen is gebracht met medewerking van Justitie onder regie van Joris Demmink, destijds Directeur-Generaal voor Vreemdelingenzaken, en Harm Brouwer, destijds uw voorganger als HOvJ van Leeuwarden.
- Jano Hassan weet dat de inhoud van het rapport “Onderzoek Ali H.” van het Openbaar Ministerie waarin gesteld wordt dat de in Turkije gearresteerde man wel de juiste verdachte was, niet op waarheid berust.
- Jano Hassan kan derhalve voor een grote doorbraak in het “onderzoek” zorgen, mits uw Justitie dit zou willen, en hem over alle bovengenoemde stellingen, waarvan Wim Dankbaar u reeds vele malen op de hoogte heeft gebracht, zou willen horen.
Van Dick Sletering stelt Wim samengevat het volgende (pagina 413 van zijn boek Het Vaatstra Complot) :
Dankbaar verwijt Dick Sletering zijn zoon te hebben gefaciliteerd bij de inmiddels bewezen leugenachtige verklaring over de fietstocht van Kollum naar Buitenpost: een cruciaal feit omdat het politieonderzoek volledig was geënt op deze fietstocht welke nimmer heeft plaatsgevonden.
En op pagina 416:
- Dick Sletering weet dat het gestolen-fiets-verhaal van zijn zoon een leugen is.
- Zowel Jano Hassan als Dick Sletering dragen kennis over de ware toedracht van een halsmisdrijf en hebben tot vandaag de dag het moordonderzoek gefrustreerd.
Enerzijds door die kennis niet te melden aan de politie, anderzijds door te volharden
in leugens en bedrog. Hiermee hebben zij zich schuldig gemaakt aan ernstige strafbare feiten.
- De grootste misdadigers zitten bij Justitie zelf, die Dick Sletering en Jano Hassan valse aangiftes laten doen, teneinde de boodschappers van de ware toedracht en justitiële ambtsmisdrijven uit te schakelen.
Het zijn bovenstaande teksten op basis waarvan Wim veroordeeld werd voor smaadschrift en belediging. De rechtbank in Groningen oordeelde dat Wim alle teksten en referenties naar Jano Hassan en Dick Sletering moest verwijderen van zijn website Rechtiskrom. Het merkwaardige is nu dat Wim vervolgens een boek uitbracht, waarin hij exact hetzelfde schrijft. Hiertegen is door Jano Hassan, noch door Dick Sletering, noch door het OM iets ondernomen. Dezelfde zogenaamde smaad en beledigingen mag Wim dus gewoon in het publieke domein blijven uiten. Nota bene in een boek dat overal en door iedereen te verkrijgen is. Ik concludeer dan ook dat deze veroordeling een wassen neus was. Niets meer dan een (mislukte) poging van een corrupt OM om Wim te beletten de waarheid te vertellen aan het Nederlandse volk. Ik kan het eigenlijk niet beter verwoorden dan Wim zelf op pagina 450 van zijn boek:
Tot slot nog een zeer belangrijke analyse in het heden van 2015. Het vonnis uit maart 2014 verbood mij de namen van Jano Hassan en Dick Sletering nog te noemen op mijn website. Maar niet in een boek. Dat kon ook moeilijk want het boek moest nog komen.
Dat is inmiddels sinds 9 mei 2014 op de markt. Het bevat exact dezelfde informatie over Jano en Dick als die ik op de website moest verwijderen. Er zijn nu meer dan 10.000 boeken verkocht. Het publiek voor een boek is nog veel groter dan voor een weblog.
Het gekke is nu dat Jano, Dick, noch het OM iets tegen het boek hebben ondernomen.
Blijkbaar hebben zij het niet aangedurfd om eenzelfde smaadklacht tegen het boek aan te spannen. En nu kunnen ze dat ook niet meer want smaad is een klachtdelict dat je binnen 3 maanden na constatering dient aan te geven. Neemt u van mij aan dat dit alles zeer zorgvuldig is overwogen tussen het OM, Jano en Dick. Mijn werkelijke tegenpartij was dan ook niet Jano of Dick, maar de top van het OM. Lieden als Demmink, Brouwer, Bronsvoort, en Mous die Jano en Dick, en later ook Bauke Vaatstra hebben ingezet om mij te trachten uit te schakelen. De insiders snappen het wel, want als je een boek onderwerp van een rechtszaak maakt om het te verbieden, dan wil juist iedereen lezen wat erin staat en zet je dus de schijnwerper op de informatie die het OM nu juist zo graag verborgen wil houden. Op de website mocht het dus niet maar in het boek wel. Hetgeen maar weer bewijst dat het OM het niet nog een keer aandurfde om die informatie tot smaad te bestempelen. Sterker, deze handelwijze impliceert dat die informatie niets anders dan de waarheid is en daarmee ook dat de Vaatstra zaak een doofpot is die zijn weerga niet kent.
Een uitgebreid verslag van de rechtszaak is te lezen in het boek "Het Vaatstra complot" van Wim Dankbaar. Onder andere verkrijgbaar via Bol.com, waar de tientallen reacties boekdelen spreken.
Lees het vervolg op deze wassen neus, van 5 juli 2016:
De malafide rechtszaak van Wolfgang Hebben in de Vaatstra-zaak
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDat is nu het grote probleem: een boek kan altijd verkocht worden als zijn de fictie, een roman dus, misschien wel gebaseerd op ware feiten, maar dan hoeven de details nog niet te kloppen. Op die manier kan justitie dit boek altijd wegzetten als fantasie en voelen ze zich veilig.
BeantwoordenVerwijderenAls deze zaak echt opgelost kan (moet) worden is het noodzaak een advocaat te vinden die deze zaak (durft) te heropenen.
Succes!
Het boek staat in de boeken als non fictie, dat kan justitie niet zomaar veranderen.
BeantwoordenVerwijderenEn als het aan advocaat Vlug ligt gebeurt er geheel niets. Hij repte niet over bijvoorbeeld het bebloede noch over de ontkende anale verkrachting, en hij wil niets weten van alle getuigen die Dankbaar in zn boek bespreekt, werkelijk waanzin!
Het vertrouwen in de advocaat van Jasper Steringa was ik al "vlug" verloren...
Bebloede = bebloede trainingsjack...
Verwijderen