Met het wankele bestand tussen Israël en Hamas is het verhaal over de mensenrechtenschendingen in Gaza allesbehalve voorbij. Geconfronteerd met 17 maanden aan oorlogsmisdaden, etnische zuivering en massamoord op de Palestijnen kijkt de mensheid weg. Terwijl het Internationaal Gerechtshof in Den Haag bewijzen voor genocide verzamelt, blijft Nederland zich achter Israël scharen.
Tegengeluiden worden niet gehoord, duidelijke voorstadia van volkerenmoord niet herkend. Wat betekent deze houding voor het internationaal recht in de toekomst? En waarom lijkt het alsof we niet geleerd hebben van de genocide in Srebrenica?
Na de aanval van Hamas op Israëlische doelen van 7 oktober 2023 heeft Israël alleen al in Gaza meer dan 62.000 Palestijnen gedood, onder wie veel kinderen, en zijn er vele gewonden gevallen. Veel Nederlanders inclusief de politiek, ambtenaren en diplomaten blijven ondanks dit geweld achter de Israëlische regering staan. Intussen verzamelt het Internationaal Gerechtshof in Den Haag bewijzen voor genocide. Het Internationaal Strafhof heeft de Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu van oorlogsmisdaden beschuldigd; tegen Israëlische leiders zijn arrestatiebevelen uitgevaardigd. Hoe lang kan de Nederlandse overheid het nog volhouden zich niet duidelijk uit te spreken en te blijven wegkijken?
VPRO Tegenlicht signaleert een overeenkomst met een andere zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis: de genocide die plaatsvond in Srebrenica, in voormalig Joegoslavië. Volgens overlevende en genocide-onderzoeker Alma Mustafić is daar andermaal aangetoond dat de internationale gemeenschap eerder in had moeten grijpen. De voorstadia van volkerenmoord zijn namelijk bekend: discriminatie, uitsluiting, dehumanisatie, polarisatie en vervolging. Ook in Gaza hadden we eerder moeten ingrijpen, zegt Mustafić.
Voormalig minister van Ontwikkelingszaken Jan Pronk stelt dat Nederland kleur moet bekennen: “Je bent niet schuldig, maar je bent een beetje medeverantwoordelijk en als je dat niet erkent, word je medeschuldig en dat geldt ook voor Gaza.” Naast Pronk laten in VPRO Tegenlicht andere Nederlanders hun geweten spreken. Zoals rijksambtenaren die wekelijks protesteren en de consequenties hiervan aanvaarden - van ontslag en procesvoering tot de Hoge Raad aan toe.
Back up for: https://www.vpro.nl/programmas/tegenlicht/kijk/afleveringen/2025-2026/de-kunst-van-het-wegkijken.html
De ochtend van 21 augustus 1673 brak aan boven de Noordzee. De zon prikte door het mistige ochtendlicht en liet de zilte deining glinsteren. Op het water tekende zich een dreiging af die de toekomst van de Republiek kon veranderen. De Engelse en Franse vloten, samen goed voor ruim 90 oorlogsschepen, naderden in formatie. Hun doel was helder: de Nederlandse vloot vernietigen, de Noordzee controleren en de Republiek onderwerpen. Dit was geen willekeurige confrontatie; dit was een strategische slachtbank die Nederland van de kaart kon vegen als het misging.
De Nederlandse vloot, onder leiding van Michiel de Ruyter, had slechts 75 schepen tot zijn beschikking. Een numeriek nadeel dat in de meeste gevallen fataal zou zijn. Maar De Ruyter was geen gewone admiraal. Hij was een strateeg van het hoogste niveau, iemand die niet vocht met brute kracht, maar met scherpzinnigheid, tactisch inzicht en een meesterlijk gevoel voor misleiding. Waar anderen enkel de kracht van kanonnen zagen, zag De Ruyter de psyche van de vijand. En in de uren die volgden, zou hij laten zien hoe je niet alleen een gevecht wint met wapens, maar ook met gecontroleerde perceptie en manipulatie.
De lucht was onheilspellend stil, tot er plotseling enkele schepen aan de horizon verschenen, hun vlaggen fier wapperend in de wind. Het rood-wit-blauw van de Republiek. Een teken van versterking, van hoop. Maar De Ruyter keek niet opgelucht, zoals sommige van zijn bemanningsleden deden. Zijn ogen vernauwden zich. Iets klopte niet. De bewegingen van de schepen waren te strak, te mechanisch. Het instinct van een zeeman die tientallen jaren de oceanen had bedwongen, vertelde hem dat dit geen vriend was.
Toen de schepen naderden, trok de bemanning van de Nederlandse vloot langzaam haar wenkbrauwen op. De spanning was voelbaar. Op het moment dat ze binnen schotafstand kwamen, vielen de maskers af. De Nederlandse vlaggen werden plotseling neergehaald. In één beweging hesen de schepen hun ware kleuren: de rode vlag van Engeland.
De Engelse False Flag – Het Oeroude Bedrog op Zee
De stilte van het moment werd ruw verbrijzeld door het brullen van kanonnen. Dit was een klassieke false flag-operatie, een tactiek zo oud als de zeeoorlog zelf. De Engelsen hadden de Nederlandse vlag gevoerd om zonder argwaan dichterbij te komen en zo een verwoestende eerste slag toe te brengen. Dit was geen spontane zet, maar een vooraf bedachte psychologische oorlogsvoering.
De Engelse kapiteins hadden kennis genomen van de Nederlandse traditie van vlaggenseinen, waarmee bevelen over de hele vloot werden doorgegeven. Ze wisten dat Nederlandse schepen vaak onvoorwaardelijk vertrouwden op de vlaggen van hun landgenoten. Dit was een schaakspel waarin ze dachten de eerste zet te hebben gemaakt.
Maar ze hadden niet gerekend op De Ruyter.
De Ruyter’s Reactie – Het Doorzien van de Val
Waar een minder ervaren admiraal zich zou laten overrompelen, hief De Ruyter onmiddellijk zijn seinvlaggen. In een fractie van een seconde reageerden zijn kapiteins en bemanningen alsof ze één organisme waren. De formatie veranderde in een oogwenk. Schepen draaiden af, weken uit, en de vloot reorganiseerde zich op een manier die de Engelse salvo’s grotendeels onschadelijk maakte. De vijand had een hinderlaag opgezet, maar De Ruyter had hem doorzien nog voordat hij dicht genoeg was om schade aan te richten.
Dit alleen al was een meesterzet. Maar waar de Engelsen dachten dat hun bedrog hen de overwinning zou brengen, stond hen nog een veel grotere verrassing te wachten.
De Sein- en Signaalvlaggen – Het Slimste Wapen van de Republiek
Op zee was communicatie alles. Met tientallen, soms honderden schepen die verspreid over een slagveld bewogen, kon een vloot alleen effectief opereren als er een waterdicht seinstelsel was. In de Nederlandse marine was een geavanceerd systeem van sein- en signaalvlaggen ontwikkeld, een systeem dat vijanden probeerden te begrijpen, maar dat vrijwel ondoorgrondelijk bleef zonder de juiste training.
Signaalvlaggen waren bedoeld voor algemene communicatie, zoals “Verzamel je schepen”, “Val aan”, of “Houd formatie”.
Seinvlaggen waren complexer en gebruikten kleuren, combinaties en posities op het schip om gespecialiseerde bevelen te geven, zoals een specifieke manoeuvre of een gecoördineerde aanval.
De Engelsen hadden een groot deel van deze vlaggentaal ontcijferd, en ze vertrouwden erop dat ze konden voorspellen wat De Ruyter zou doen. Maar De Ruyter wist dat ze meeluisterden. En hij wist ook dat misinformatie een krachtiger wapen kon zijn dan kanonnen.
False Flag 2.0 – De Psychologische Val
Terwijl de Engelsen zich hergroepeerden na hun mislukte verrassing, hesen de Nederlandse schepen nieuwe seinvlaggen. Ze gaven een bevel dat de Engelsen dachten te begrijpen: de vloot zou zich terugtrekken naar het noorden. Een logische zet, dachten de Engelsen. De Nederlanders leken zich in defensieve formatie te bewegen, alsof ze zich voorbereidden op een vlucht of een laatste verdediging.
Dit was precies wat de Engelsen wilden. Ze zetten hun schepen in positie voor de genadeslag. Maar toen ze zich hadden verplaatst naar wat ze dachten dat de beslissende positie zou zijn, lieten De Ruyter en zijn kapiteins hun ware strategie zien.
De Nederlandse vloot keerde zich plotseling om en viel vol in de aanval.
De Engelse schepen, die zich hadden verplaatst om de vluchtende Nederlanders af te snijden, waren plotseling uit positie en werden van twee kanten belaagd. Waar ze dachten dat de vijand vluchtte, werden ze in werkelijkheid in een dodelijke val gelokt. De Nederlanders vuurden met precisie, en de eens zo gecoördineerde aanval van de Engelse en Franse vloten veranderde in chaos.
De Fransen, die toch al aarzelend waren over hun bondgenootschap met de Engelsen, trokken zich terug uit de strijd. De Engelse schepen, inmiddels zwaar beschadigd en uit positie, konden niets anders doen dan vluchten.
Sun Tzu op Zee – De Ruyter's Meesterlijke Toepassing van Oorlogsstrategie
Dit was meer dan een militaire overwinning. Dit was de volmaakte uitvoering van Sun Tzu’s principes. In The Art of War lezen we:
"All warfare is based on deception." (Alle oorlog is gebaseerd op misleiding.)
"Appear weak when you are strong, and strong when you are weak." (Lijk zwak als je sterk bent, en sterk als je zwak bent.)
"Attack where he is unprepared, appear where you are not expected." (Val aan waar hij zich niet voorbereidt, verschijn waar hij je niet verwacht.)
Michiel de Ruyter had niet alleen zijn vijanden verslagen, hij had hun perceptie gemanipuleerd om hen te laten doen wat hij wilde.
De Slag bij Texel was niet alleen een overwinning op zee. Het was het hoogtepunt van strategische misleiding, een les in hoe oorlog niet alleen met kanonnen wordt gewonnen, maar met psychologie, perceptiemanipulatie en meesterlijk uitgevoerde strategie.
Op deze dag had Michiel de Ruyter niet zomaar een zeeslag gewonnen - hij had zijn vijanden in hun eigen list verstrikt. Waar zij dachten dat zij het schaakspel beheersten, had De Ruyter hen zet voor zet in hun eigen val geleid. Zoals Poseidon de oceanen beheerste, zo heerstte De Ruyter over de Noordzee, niet met stormen en golven, maar met zijn meesterlijk verstand en een valse vlag 2.0 die zijn tegenstanders in totale verwarring achterliet. Met deze overwinning bewees hij dat niet brute kracht, maar de geest de ware heerser over de zee was.
Er was eens, in een wereld die door koningen werd bestuurd, een mysterieuze kracht die nooit zichtbaar was. Deze kracht sprak in gefluisterde woorden, schreef wetten zonder pennen en liet oorlogen beginnen zonder wapens op te heffen. Niemand wist precies wie de Schaduwkoningen waren, maar hun hand was overal voelbaar. Ze hielden van verhalen, want verhalen konden mensen laten vergeten wat echt was en hen laten geloven in wat nooit kon zijn.
Het Sprookje van de Torens die Vielen
Lang geleden stonden er drie torens in een rijk dat zichzelf onoverwinnelijk achtte. Het waren geen gewone torens, maar burchten van ijzer en glas, waar de handelaren en heersers van het rijk hun schatten bewaarden. Op een dag, uit het niets, kwamen er negentien woeste ruiters, die vanuit een ver land met messen en toverspreuken de lucht bedwongen. Ze bestuurden vliegende vogels en brachten de torens ten val. Maar vreemd genoeg, een derde toren—die niet eens door een vogel was geraakt—besloot uit medelijden ook om te vallen, op exact dezelfde manier als de anderen.
De koningen van het rijk huilden om hun verlies en vertelden hun volk dat het tijd was om wraak te nemen. "Wij zullen ten strijde trekken!" riepen ze. "Tegen de onzichtbare vijanden die ons haten om wie we zijn!" En zo begon de Grote Oorlog Tegen Angst, die nooit zou eindigen, want hoe bestrijd je iets dat je zelf geschapen hebt?
Het Sprookje van de Onzichtbare Vijand in de Zee
Vele jaren later, toen het rijk zich weer groot en machtig waande, gebeurde er iets vreemds. Diep in de zee, waar niemand ooit kwam, lag een gouden slang die de rijken van de koningen voedde. Deze slang bracht vuur naar het noorden en liet de schatkisten van verre landen overlopen. Maar op een nacht, zonder waarschuwing, werd de slang in stukken gereten.
"Wie heeft dit gedaan?" riepen de koningen. "Het moet onze vijand zijn! De man met de baard en het ijzeren hart!" En het volk geloofde hen. Maar er waren fluisteringen in de wind, en sommige wijzen vroegen zich af: hoe kan een oorlog zonder een strijd worden gevoerd? Hoe kan een gouden slang breken zonder een zwaard? Maar de Schaduwkoningen schreven een nieuw verhaal: "Zes zeemannen op een houten boot, zonder toverkunsten, zonder goud, alleen met moed en een knipoog van de goden, zij waren het!"
En zo werd het nieuwe verhaal geboren, en het volk geloofde opnieuw.
Het Sprookje van de Wachters die Sliepen
Op een dag, in een stad omringd door muren, wachtten de wachters. Zij hadden oren die alles hoorden en ogen die door stenen konden kijken. Geen blad kon vallen zonder dat zij het wisten, geen vogel kon zingen zonder hun goedkeuring. Maar op een mysterieuze morgen, toen de zon opkwam als elke andere dag, gebeurde het onmogelijke.
Een horde van ridders stormde binnen, alsof de poorten open waren gezet. Ze staken huizen in brand, namen schatten mee en lieten chaos achter. De wachters, die alles hadden moeten zien, hadden plots niets gemerkt. "Het was een duistere spreuk," zeiden ze. "Een magie die wij niet konden breken." Maar de wijzen vroegen zich af: kunnen wachters slapen zonder te dromen?
De koningen riepen opnieuw: "Wij moeten wraak nemen! Wij zullen de stad van de ridders verwoesten, steen voor steen, totdat er niets meer overblijft dan zand." En het volk, dat het sprookje geloofde, stond achter hen.
De Moraal van het Verhaal
De Schaduwkoningen vertelden hun verhalen, en het volk luisterde. Want een goed verhaal kan een leugen doen vergeten, en een leugen kan een oorlog beginnen.
Maar diep in het woud, in een verborgen schuilplaats, zaten de oude wijzen bij elkaar. "Hoe vaak moeten we hetzelfde verhaal horen voordat we begrijpen?" vroegen ze. "Hoe vaak moeten we het onmogelijke geloven voordat we zien wie de verhalen schrijft?"
En terwijl het volk in sprookjes bleef geloven, wachtten de Schaduwkoningen op hun volgende meesterwerk. Want zolang er verhalen waren, bleef de waarheid begraven in de diepte van de zee, tussen de stenen van gevallen torens en in de schaduwen van slapende wachters.
— Einde? Of gewoon het begin van een nieuw sprookje?
Elke dag worden we overspoeld met beelden, woorden en verhalen. We krijgen leiders voorgeschoteld als helden of schurken, oorlogen als noodzakelijk kwaad, nieuws als objectieve waarheid.
Maar wat als die realiteit niet vanzelf ontstaat, maar zorgvuldig wordt vormgegeven?
Wat als bepaalde vragen actief worden vermeden?
Wat als informatie wordt gemanipuleerd om een gewenst beeld te creëren?
Dit artikel is geen pleidooi voor een alternatief narratief. Het is een uitnodiging om je eigen denkvermogen te gebruiken. Om niet zomaar te geloven wat je wordt verteld – maar zelf te onderzoeken, zelf verbanden te leggen, zelf de patronen te zien.
Want de vraag is niet of je wordt beïnvloed.
De vraag is: hoe bewust ben je ervan?
Durf je die uitdaging aan?
Index
1. Van Narratief naar Realiteit – De Geopolitieke (de-)constructie van Zelensky
2. De Mythe van de Outsider – Hoe Zelensky een pion werd in het geopolitieke schaakspel
3. Informatie als Wapen – Hoe Total Information Dominance het Westen Misleidt
4. The Grand Chessboard – Oekraïne als Sleutelstuk in de Amerikaanse Geopolitieke Strategie
5. Oekraïne als Scharnierpunt in de Heartland-Rimland Theory
6. De Clown Ontmaskeren – Waarom Doorzien Niet Genoeg Is
7. Wat Kunnen We Doen? Het Belang van Het Trivium en Kritisch Bewustzijn
8. Slotwoord – De Illusie Doorbreken en de Feiten Omarmen
Luister dit artikel op YouTube:
Leestijd: Ongeveer 30 minuten
1. Van Narratief naar Realiteit – De Geopolitieke (de-)constructie van Zelensky
Hoe Total Information Dominance het Westen in de maling neemt en waarom we de feiten achter de propaganda moeten doorgronden.
Inleiding
In tijden van conflict krijgen we geen nieuws, maar verhalen. Een zorgvuldig samengesteld narratief dat ons vertelt wie de held is en wie de schurk.
Sinds 2022 heeft de westerse wereld één dominante protagonist in het geopolitieke drama: Volodymyr Zelensky.
Hij wordt geportretteerd als de moderne Churchill, de komiek die uitgroeide tot oorlogsleider, de democratische David tegenover de Russische Goliath. Zijn iconische groene T-shirt en gepassioneerde toespraken in westerse parlementen maken hem het gezicht van de strijd om vrijheid.
Maar hoe authentiek is dat beeld? Is Zelensky werkelijk een visionair leider die zijn volk verdedigt? Of is hij een product van zorgvuldig gescripte perceptiemanipulatie?
Dit artikel onderzoekt niet alleen hoe Zelensky als figuur is opgebouwd, maar ook waarom. En belangrijker nog: wat gebeurt er wanneer je doorziet hoe deze constructie werkt?
We duiken in de media-oorlog die bepaalt wat jij mag denken. We ontleden de invloed van oligarchen, westerse belangengroepen en geopolitieke architecten. En we laten zien waarom kritisch denken de enige manier is om weerstand te bieden tegen Total Information Dominance – een systeem waarin niet alleen legers, maar ook de waarheid wordt ingezet als wapen.
De vraag is niet of je wordt gemanipuleerd.
De vraag is: durf je te zien hoe het gebeurt?
2. De Mythe van de Outsider – Hoe Zelensky een pion werd in het geopolitieke schaakspel
"De beste manier om de oppositie te controleren, is door haar zelf te leiden."
– Vladimir Lenin
Toen Volodymyr Zelensky in 2019 president van Oekraïne werd, werd hij door de westerse media gepresenteerd als de ultieme outsider. Een politieke nieuwkomer, een man zonder connecties met het corrupte establishment, een frisse wind voor een land dat al jaren werd geteisterd door oligarchische invloed en interne conflicten.
Het beeld was helder: de komiek die een revolutie teweegbracht. Een leraar die op tv president speelde en vervolgens in het echte leven werd verkozen door een volk dat verandering wilde. Een modern sprookje.
Maar zoals bij alle zorgvuldig geconstrueerde verhalen, was dit niet de werkelijkheid.
Zelensky: Van Komiek tot Kandidaat – Met een Oligarchische Hand op zijn Schouder
Zelensky’s weg naar de macht begon niet in het politieke circuit, maar in de entertainmentindustrie. In de jaren 90 richtte hij Kvartal 95 op, een comedygezelschap dat uitgroeide tot een mediagigant. Vanaf 2012 kreeg 1+1, een van Oekraïnes grootste televisienetwerken, zijn programma’s exclusieve zendtijd.
En wie was de eigenaar van 1+1? Ihor Kolomoisky, een beruchte Oekraïense oligarch met een waslijst aan beschuldigingen:
Fraude, witwassen, afpersing en gewelddadige praktijken.
Verboden door de VS wegens “ernstige corruptie.”
Vastbesloten om een marionet in de regering te krijgen om zijn macht veilig te stellen.
Kolomoisky financierde Zelensky’s tv-carrière en bouwde tegelijkertijd aan zijn politieke carrière.
Zijn televisienetwerk 1+1 bombardeerde Oekraïne met non-stop promotie van Zelensky, terwijl Kolomoisky’s bedrijven voertuigen, advocaten en beveiliging regelden voor zijn campagne.
Met andere woorden: Zelensky was geen man van het volk, maar een zorgvuldig geplaatste speler in een oligarchisch machtsspel.
De Grote Ironie – Van Fictie naar Realiteit
Het verhaal wordt nog surrealistischer. In 2015 speelde Zelensky de hoofdrol in de satire Servant of the People, waarin hij een leraar speelde die per ongeluk president werd en vocht tegen corruptie.
Oekraïners verslonden de serie, verlangend naar een leider die écht tegen de gevestigde orde durfde op te staan. En in 2018 ging fictie over in realiteit: zijn team registreerde een politieke partij onder dezelfde naam, Servant of the People.
Deze partij had geen programma, geen beleid, geen actieplan – alleen een naam die voortkwam uit een tv-serie en een gezicht dat elke Oekraïner kende.
In 2019 won Zelensky met een overweldigende meerderheid, niet door politieke ideeën, maar door een mediacampagne zonder weerga.
Het Westerse Narratief – Hoe de Media de Poppenkast Ondersteunden
Westerse media presenteerden Zelensky als een frisse, liberale democraat, een nieuwe hoop voor Oekraïne. Maar nergens werd vermeld hoe zijn hele opkomst een oligarchisch project was.
Terwijl in Rusland oligarchen werden neergezet als boosaardige krachten, werd in Oekraïne een oligarch gebruikt om een leider te creëren die het Westen perfect uitkwam.
En zo kreeg de wereld geen authentieke volksleider, maar een product van massamedia en machtige belanghebbenden.
3. Informatie als Wapen – Hoe Total Information Dominance het Westen Misleidt
Oorlog wordt niet alleen gevoerd met wapens, maar óók met woorden
Informatie is in de moderne wereld geen neutraal gegeven. Het is een krachtig strategisch middel, een wapen dat kan bepalen wie de vijand is, wie de held is en wat de massa gelooft.
De oorlog in Oekraïne is een perfect voorbeeld van hoe Total Information Dominance (TID) functioneert. Westerse media en overheden hebben een gecontroleerd narratief gecreëerd waarin kritiekloos steun voor Oekraïne de norm is en waarin elk tegengeluid wordt afgedaan als ‘pro-Russische desinformatie’.
Maar wat is Total Information Dominance eigenlijk?
Total Information Dominance: De Volledige Controle Over Perceptie
Total Information Dominance is een strategie die ervoor zorgt dat één narratief de dominante realiteit wordt. Dit gebeurt door:
De massamedia te controleren – Geen onafhankelijke berichtgeving, alleen een georkestreerd verhaal.
Tegengeluiden te onderdrukken – Censuur, de-platforming en demonisering van kritische stemmen.
Sociale media als echokamers in te richten – Algoritmes die alleen de gewenste boodschap versterken.
Taal te manipuleren – Woorden en begrippen worden zo gebruikt dat ze bepaalde emoties oproepen.
De informatieoorlog rond Oekraïne is geen spontane journalistieke reactie, maar een groot gecoördineerd PR-offensief waarin:
Onafhankelijke analyses worden bestempeld als "desinformatie".
Kritische journalisten worden uit de mainstream verbannen.
Sociale media bedrijven dissidente stemmen onderdrukken via shadowbanning en censuur.
Het Wapen van de Westerse Media: Framing en Beeldvorming
De manier waarop de oorlog wordt gepresenteerd is niet objectief. Er is een strikte zwart-witverdeling:
✅ Oekraïne = Democratie, vrijheid, een dappere natie die tegen onderdrukking vecht.
❌ Rusland = Dictatuur, agressor, het absolute kwaad.
Dit is geen journalistiek, dit is propaganda.
Voorbeeld 1 – De Selectieve Berichtgeving over Oorlogsmisdaden:
Als Rusland raketaanvallen uitvoert, is het "terrorisme".
Als Oekraïne raketaanvallen uitvoert, is het "verzet".
Voorbeeld 2 – De Heiligverklaring van Zelensky:
Elk interview, elk media-optreden van Zelensky wordt kritiekloos verspreid.
Er is geen ruimte voor vragen over corruptie, oorlogsmisdaden of politieke repressie.
Censuur en Deplatforming: Kritische Stemmen Het Zwijgen Opleggen
Mensen die het officiële narratief uitdagen worden gecensureerd, belasterd en verwijderd.
Seymour Hersh (Pulitzerprijswinnaar) onthulde hoe de VS betrokken was bij de sabotage van Nord Stream. Zijn onderzoek werd volledig genegeerd door mainstream media.
Scott Ritter (voormalig VN-wapeninspecteur) waarschuwde al vroeg dat Oekraïne de oorlog niet kon winnen. Zijn accounts werden permanent geblokkeerd.
John Mearsheimer (hoogleraar internationale betrekkingen) wees erop dat de NAVO-expansie onvermijdelijk tot conflict zou leiden. Hij werd genegeerd en weggezet als "Kremlin-apologeet".
Dit is hoe Total Information Dominance functioneert: kritiek en alternatieve analyses worden systematisch geëlimineerd, zodat slechts één werkelijkheid blijft bestaan.
Conclusie van dit onderdeel:
Informatie is niet neutraal, maar een wapen in geopolitieke strijd.
De Westerse media fungeren als propagandamachine, niet als onafhankelijke waakhond.
Afwijkende stemmen worden gecensureerd om het narratief intact te houden.
Total Information Dominance bepaalt wat de massa mag denken en geloven.
4. The Grand Chessboard – Oekraïne als Sleutelstuk in de Amerikaanse Geopolitieke Strategie
"Voor Amerika is Oekraïne de spil in Eurazië. Wie Oekraïne controleert, controleert het hart van Europa."
– Zbigniew Brzezinski, The Grand Chessboard (1997)
Om te begrijpen waarom Oekraïne vandaag het middelpunt is van een verwoestende oorlog, moeten we terug naar de Amerikaanse geopolitieke blauwdruk. Dit plan werd in de jaren ‘90 helder uiteengezet door Zbigniew Brzezinski, oud-veiligheidsadviseur van de VS en een van de belangrijkste architecten van het Amerikaanse buitenlandbeleid.
In zijn invloedrijke boek The Grand Chessboard (1997) beschreef Brzezinski hoe de VS haar wereldhegemonie kon behouden in de post-Koude Oorlog-periode. De kern van zijn strategie? Eurazië beheersen.
En de sleutel tot het beheersen van Eurazië? Oekraïne.
Brzezinski’s Strategie: Oekraïne als Cruciale Pion
Brzezinski’s redenering was simpel:
Als Rusland Oekraïne behoudt, blijft het een grootmacht.
Als Rusland Oekraïne verliest, wordt het gereduceerd tot een regionale speler.
Met andere woorden: Oekraïne was niet zomaar een land. Het was een geopolitieke springplank.
Om de Amerikaanse hegemonie te behouden, moest Oekraïne losgeweekt worden van Russische invloed en geïntegreerd worden in de westerse sfeer. Dit zou de Russische strategische positie ernstig verzwakken en voorkomen dat een sterke tegenmacht zou ontstaan in Eurazië.
Hoe Brzezinski’s Plan Realiteit Werd
Sinds de publicatie van The Grand Chessboard hebben de VS stap voor stap gewerkt aan de uitvoering van dit plan.
NAVO-uitbreiding richting Rusland
In de jaren ‘90 begonnen de VS en NAVO met de systematische uitbreiding richting het oosten, ondanks eerdere beloften aan Rusland dat dit niet zou gebeuren.
Polen, Hongarije en Tsjechië werden in 1999 toegevoegd aan de NAVO, gevolgd door de Baltische staten in 2004.
De Maidan Coup (2014)
In 2014 werd de pro-Russische Oekraïense president Viktor Janoekovitsj afgezet na de door de VS gesteunde Maidan-revolutie.
Amerikaanse politici zoals Victoria Nuland en John McCain waren openlijk betrokken bij het kiezen van Oekraïne’s nieuwe regering.
Direct na de coup begon Oekraïne intensieve samenwerking met de NAVO en werd de deur naar westers militair en economisch bestuur opengezet.
Oekraïne als Proxy-Oorlog
Vanaf 2014 werd Oekraïne militair opgebouwd door de VS.
Sinds 2022 is het land in feite een NAVO-proxy tegen Rusland, met miljarden aan westerse wapens en training.
Zelensky is niet de leider van een soevereine natie, maar een uitvoerder van een plan dat al decennia op tafel ligt.
Wat betekent dit?
De oorlog in Oekraïne is niet een geïsoleerd conflict dat toevallig ontstond, maar de uitvoering van een lang bestaand geopolitiek plan.
Oekraïne is niet de underdog. Het is een pion in een spel dat groter is dan het land zelf.
Zelensky is niet de onafhankelijke verzetsleider, maar de door het Westen geplaatste beheerder van een geopolitiek project.
De oorlog wordt niet alleen voor Oekraïne gevoerd, maar voor de strategische controle over Eurazië.
Wanneer je The Grand Chessboard begrijpt, begrijp je dat de westerse steun aan Oekraïne geen nobele strijd voor vrijheid is, maar een gecoördineerde aanval op Rusland’s geopolitieke positie.
En precies daarom is Total Information Dominance nodig:
De waarheid mag niet doorsijpelen.
Het volk mag niet zien hoe het schaakspel écht gespeeld wordt.
Oekraïne moet het toneel blijven van de morele strijd tussen goed en kwaad.
Conclusie van dit onderdeel:
De oorlog in Oekraïne is geen spontane crisis, maar een gepland onderdeel van een langetermijnstrategie.
Brzezinski’s The Grand Chessboard voorspelde exact hoe de VS Oekraïne zou gebruiken om Rusland te verzwakken.
Oekraïne is niet de hoofdpersoon in dit verhaal – het is een speelveld in een groter geopolitiek spel.
Zelensky’s rol is niet die van een nationale leider, maar die van een uitvoerder binnen een voorgeschreven strategie.
5. Oekraïne als Scharnierpunt in de Heartland-Rimland Theory
"Wie Oost-Europa beheerst, beheerst het Heartland. Wie het Heartland beheerst, beheerst de wereld."
– Halford Mackinder, The Geographical Pivot of History (1904)
Geografie als Macht: De Fundamenten van de Wereldorde
De strijd om Oekraïne is niet alleen een kwestie van politieke allianties of militaire operaties. Het gaat om geografie en macht. De Heartland-Rimland Theory, ontwikkeld door Halford Mackinder (1904) en later uitgebreid door Nicholas Spykman (1942), legt uit hoe wereldheerschappij wordt bepaald door controle over Eurazië.
Volgens Mackinder bestaat de wereld uit drie cruciale zones:
Het Heartland (Hartland) – Het kerngebied van Eurazië, met Rusland als dominante macht.
Het Rimland (Randgebied) – De kustgebieden rondom het Heartland: West-Europa, het Midden-Oosten, Zuidoost-Azië.
De Buitenste Eilanden – De VS, Groot-Brittannië en andere offshore-machten.
Waarom Oekraïne Cruciaal Is in Dit Model
Oekraïne vormt de Poort naar het Heartland
Als Rusland Oekraïne beheerst, blijft het het dominante land van Eurazië.
Als het Westen Oekraïne losweekt, wordt Rusland ingeperkt en strategisch verzwakt.
Toegang tot Warmwaterhavens
Oekraïne biedt toegang tot de Zwarte Zee, wat voor Rusland een cruciale route is naar de Middellandse Zee en daarbuiten.
Zonder Oekraïne heeft Rusland beperkte toegang tot wereldzeeën, wat zijn geopolitieke macht reduceert.
Bufferzone Tussen West en Oost
Oekraïne is altijd een buffer geweest tussen West-Europa en Rusland.
Wie Oekraïne controleert, bepaalt hoe diep NAVO of Rusland zich kan uitbreiden.
Rimland Strategie: De Amerikaanse Omcirkelingsstrategie
Volgens Spykman’s Rimland-theorie (een update van Mackinder’s model) moet de VS de kustgebieden van Eurazië beheersen om Rusland en China te verzwakken.
Oekraïne past perfect in deze strategie: een land in het Rimland dat een cruciale invloed heeft op het Heartland.
Dit verklaart waarom de VS Oekraïne koste wat kost in de westerse invloedssfeer wil houden.
De Strijd Tussen Heartland en Rimland in de Praktijk
📌 Voor de VS en NAVO betekent Oekraïne:
✅ Een strategisch bruggenhoofd om Rusland’s macht te breken.
✅ Een kans om Rusland in een langdurig conflict te trekken en economisch te verzwakken.
✅ Beheersing van energiecorridors en landbouwgronden die cruciaal zijn voor de regio.
📌 Voor Rusland betekent Oekraïne:
❌ Het verschil tussen overleven als grootmacht of gereduceerd worden tot een geïsoleerde staat.
❌ Een essentiële buffer tegen NAVO’s expansie.
❌ Het behouden van toegang tot de Zwarte Zee en Eurazië’s kerngebieden.
Met andere woorden: Oekraïne is niet slechts een veldslag, het is het strijdtoneel van een eeuwenoude geopolitieke machtsstrijd.
Hoe Past Dit in Het Grotere Verhaal?
Door The Grand Chessboard en de Heartland-Rimland Theory samen te nemen, krijgen we een volledig beeld van de strategie achter de oorlog:
Brzezinski’s plan uit 1997: Oekraïne integreren in het Westen om Rusland te verzwakken.
Mackinder’s en Spykman’s theorieën: Oekraïne als geopolitiek scharnierpunt dat bepaalt wie Eurazië beheerst.
De realiteit vandaag: Een oorlog die niet gaat over democratie of vrijheid, maar over geopolitieke dominantie.
Conclusie van dit onderdeel:
Oekraïne is niet zomaar een slagveld, het is een strategisch scharnierpunt in een eeuwenoude geopolitieke strijd.
Wie Oekraïne controleert, beheerst de balans van wereldmacht.
Dit conflict is niet begonnen in 2022 of 2014 – het is onderdeel van een veel langere strijd.
De VS en Rusland vechten niet om Oekraïne zelf, maar om de controle over Eurazië.
6. De Clown Ontmaskeren – Waarom Doorzien Niet Genoeg Is
"Als je eenmaal ziet wat er gebeurt, kun je het nooit meer ont-zien."
Er komt een moment waarop je doorhebt hoe de show werkt. Je ziet de marionettenspelers achter het gordijn. Je herkent de patronen van propaganda. De leugens zijn geen toeval, de narratieven geen spontane meningen, de media geen onafhankelijke waakhond. Je begrijpt hoe Zelensky is gecreëerd, hoe hij past in een groter geopolitiek spel, hoe zijn woorden zorgvuldig zijn afgestemd op de belangen van anderen.
Maar hier komt het probleem: Doorzien is niet genoeg.
Waarom de Act Blijft Werken (Zelfs als Je Hem Doorhebt)
De wereld zit vol mensen die ooit iets hebben ‘doorgezien’ en zich even wakker voelden,
maar een jaar later weer in een nieuwe versie van hetzelfde bedrog trappen.
Waarom?
Omdat weten niet automatisch betekent dat je je mentaal losmaakt van de manipulatie.
Zelfs als je begrijpt dat Zelensky een propagandaproduct is, kan de media-machine je nog steeds emotioneel bespelen.
❌ "Ja, hij is corrupt, maar Poetin is erger."
❌ "Ja, hij is een pion, maar we moeten Oekraïne steunen."
❌ "Ja, de media verdraaien dingen, maar dit keer is het écht zo."
Hierdoor blijft de impact van het narratief bestaan, zelfs bij mensen die kritisch denken.
De Clown Blijft een Clown, Hoe Vaak Hij Ook Wisselt van Pak
De échte stap in dit proces is mentale immuniteit ontwikkelen.
Dat betekent:
✅ Niet alleen Zelensky doorzien, maar alle toekomstige Zelensky’s.
✅ Niet slechts achteraf ontdekken dat je bespeeld bent, maar het real-time herkennen.
✅ Niet blijven hangen in analyse, maar actief de invloed van propaganda elimineren in je eigen denken.
Hoe Doe Je Dat? – Mentale Weerbaarheid Bouwen
1. Zie de Mechaniek, Niet de Marjonet
Elke clown in de geopolitieke arena is vervangbaar.
Zelensky is er nu, maar er zullen er nog velen komen.
Kijk niet alleen naar wie de puppet is, maar wie de touwtjes in handen heeft.
2. Stop met Je Laten Bespelen via Emotie
Oorlogsnarratieven werken door emotionele betrokkenheid te forceren.
Media gebruiken shock, woede, morele verontwaardiging om je rationele brein te omzeilen.
Oefen jezelf in observeren zonder meegesleept te worden.
3. Vergelijk Narratieven – De Patroonherkenning-Truc
Kijk hoe vergelijkbare propagandatechnieken bij vorige conflicten werden gebruikt.
Welke rol speelde media in de Irak-oorlog? In Libië? Syrië? Afghanistan?
Zelfde strategie, andere locatie, andere poppetjes.
4. Train Je Kritische Spiergeheugen
Pas bij iedere nieuwsuitzending dezelfde kritische methode toe.
Stel standaardvragen:
Wie heeft hier belang bij?
Wat wordt mij níét verteld?
Wat zijn de onderliggende financiële of geopolitieke motieven?
Doorzien = Vrijheid, Maar Alleen Als Je Het Structureel Doet
De echte overwinning is niet alleen het ontmaskeren van de clown die nu op het podium staat,
maar het doorzien van het hele systeem dat clowns voortbrengt.
Zelensky is slechts een fase in een groter script.
Wanneer je dit structureel doorziet, worden de woorden en beelden van deze figuren krachteloos.
Hun act verliest impact. Hun dreigementen en morele manipulatie werken niet meer op je.
Je kiest ervoor om uit de illusie te stappen.
En dat is precies wat ze niet willen.
Daarom ligt de keuze bij jou: Blijf je een toeschouwer in het theater van de macht? Of stap je uit het spel?
Conclusie van dit onderdeel:
Doorzien is niet genoeg; je moet structureel weerstand opbouwen tegen propaganda.
Media spelen in op emotie om rationele beoordeling te omzeilen.
De clown verandert, maar het script blijft hetzelfde – leer het spel te doorzien.
7. Wat Kunnen We Doen? Het Belang van Het Trivium en Kritisch Bewustzijn
"De waarheid heeft geen emotionele manipulatie nodig. De leugen kan niet zonder."
Je hebt nu gezien hoe Total Information Dominance werkt. Hoe propaganda wordt ingezet. Hoe de media je emotioneel gijzelt.
Maar wat doe je ertegen? Hoe zorg je dat je structureel kritisch blijft, zonder elke keer opnieuw te moeten vechten tegen manipulatie?
Het antwoord ligt in een gestructureerde methode van denken: Het Trivium.
Het Trivium als Wapen tegen Propaganda
Het Trivium is een klassieke methode voor kritisch denken, die je in drie fasen leert hoe je informatie correct verwerkt en analyseert.
Grammatica – Feiten verzamelen en structureren
Wat wordt er precies gezegd?
Welke woorden worden gebruikt? Zijn ze emotioneel geladen?
Welke feiten zijn verifieerbaar? Welke niet?
Wat wordt er weggelaten in het verhaal?
Logica – Analyse van de argumenten en redenering
Klopt de interne logica van het verhaal?
Welke drogredenen worden gebruikt? (vals dilemma, emotionele chantage, autoriteitsargument)
Zijn er tegenstrijdigheden in de berichtgeving?
Welke onuitgesproken aannames zitten in het narratief?
Retoriek – Hoe en waarom wordt dit narratief verspreid?
Wie verspreidt dit? Wat is hun belang?
Op welke emotie wordt ingespeeld?
Hoe wordt het verhaal gebracht? Via herhaling? Shock? Schuldgevoel?
Wordt kritiek toegestaan of direct afgedaan als ‘desinformatie’?
Wanneer je deze drie stappen structureel toepast, word je ongevoelig voor manipulatie.
Je breekt een verhaal niet pas af nadat je bent misleid, maar voordat het grip op je krijgt.
Strategieën om Kritisch Denken Structureel te Versterken
1. Bouw een ‘Mentale Firewall’
Laat geen ongefilterde informatie je brein binnen. Filter elke bewering via het Trivium.
Leer herkennen hoe framing en taalgebruik emoties manipuleren.
Als een verhaal je onmiddellijk boos, verdrietig of bang maakt, zet dan direct je kritische modus aan.
2. Volg de Censuur, Niet de Headlines
De waarheid wordt niet altijd verteld, maar wel onderdrukt.
Welke stemmen worden gecensureerd? Waarom?
Welke kritische denkers worden belasterd in de media? Dit betekent vaak dat ze iets cruciaals raken.
3. Train Jezelf in Patroonherkenning
Kijk hoe oude propagandatechnieken opnieuw worden ingezet.
Vergelijk de oorlogsnarratieven van Irak, Libië, Syrië, Oekraïne – zie de overeenkomsten.
Let op hoe de "held" en de "schurk" in elk conflict veranderen, maar de technieken hetzelfde blijven.
4. Informeer Jezelf Actief, Niet Passief
Consumeer geen nieuws als een toeschouwer, maar analyseer actief.
Vergelijk meerdere bronnen. Lees tegenstrijdige narratieven en vorm je eigen conclusie.
Gebruik alternatieve en onafhankelijke media om buiten de propagandafilter te denken.
5. Wees Bewust van Je Eigen Cognitieve Biases
Propaganda werkt omdat het inspeelt op je overtuigingen en blinde vlekken.
Durf je eigen aannames te bevragen. Wat als het ‘officiële’ narratief precies andersom is?
Houd je denken flexibel, niet rigide – de waarheid is vaak complexer dan een simpel frame.
Vrij Denken = Vrij Zijn
Kritisch denken is geen luxe, maar een noodzaak in een wereld waarin informatieoorlog de norm is.
Als je structureel immuniteit tegen propaganda ontwikkelt:
✅ Kunnen narratieven je niet meer emotioneel gijzelen.
✅ Worden politieke poppenkastspelers irrelevant – hun woorden verliezen kracht.
✅ Word je onafhankelijk van de informatiestroom die je wordt opgelegd.
✅ Zie je de wereld zoals hij écht is, niet zoals hij aan je verkocht wordt.
Vrijheid begint in het denken.
De keuze is aan jou: Blijf je een consument van voorgeschreven realiteiten? Of word je de architect van je eigen begrip van de wereld?
Conclusie van dit onderdeel:
Het Trivium biedt een methode om structureel kritisch denken te versterken.
Censuur, emotionele manipulatie en framing zijn de wapens van propaganda – leer ze herkennen.
Zelfstandig onderzoeken en informatie filteren is essentieel om waarheidsvinding te garanderen.
Mentale vrijheid is mogelijk, maar vereist actieve inspanning.
8. Slotwoord – De Illusie Doorbreken en de Feiten Omarmen
We leven in een tijdperk waarin informatie geen neutraal gegeven is, maar een wapen.
Waarin mediabedrijven geen onafhankelijke journalistiek bedrijven, maar de rol spelen van spreekbuis voor de macht.
Waar oorlogen niet alleen worden gevochten met raketten en tanks, maar ook met woorden, beelden en verhalen.
We hebben gezien hoe Zelensky niet uit het niets opkwam, maar zorgvuldig werd gepositioneerd.
Hoe Total Information Dominance ervoor zorgt dat kritiek wordt geneutraliseerd voordat het zelfs maar een kans krijgt te bestaan.
Hoe Oekraïne niet zomaar een land in crisis is, maar een cruciale pion op het mondiale schaakbord.
Hoe de Heartland-Rimland-theorie en The Grand Chessboard de grotere strategie blootleggen die achter dit conflict schuilgaat.
Dit alles is geen toeval.
Het systeem is zo gebouwd.
Maar de echte vraag is: Wat doe jij ermee?
Twee Wegen: Passiviteit of Kritisch Bewustzijn
Nu je dit hebt gelezen, sta je op een kruispunt.
Er zijn twee opties.
❌ Optie 1: Je doet niets.
Je gaat verder zoals voorheen. Je consumeert het nieuws, je laat je meenemen door de emoties die worden opgewekt, je raakt even verontwaardigd, even betrokken – tot het volgende conflict zich aandient en je opnieuw wordt meegesleurd.
Of...
✅ Optie 2: Je kiest voor structureel bewustzijn.
Je ontwikkelt mentale weerstand. Je laat je niet langer meeslepen door oppervlakkige verhalen en simplistische frames. Je analyseert, filtert, vergelijkt en trekt zelfstandig conclusies. Je herkent patronen, ziet de manipulatie en laat de poppenkast haar macht over je verliezen.
Het verschil? Optie 1 houdt je gevangen in de matrix. Optie 2 maakt je vrij.
De Laatste Bevrijding: De Clown Verliest Zijn Macht
Wanneer je echt begrijpt hoe de machine werkt, gebeurt er iets interessants.
Je ziet Zelensky op tv, maar hij roept geen reactie meer in je op.
Je hoort een emotionele oproep in de media, maar hij grijpt je niet meer.
Je herkent de patronen en beseft dat het altijd weer hetzelfde spel is.
Dat is de laatste stap van bewustwording: ze verliezen hun macht over je.
Niet omdat je apathisch wordt, maar omdat je hun controle over jouw perceptie doorbreekt.
Dát is ware vrijheid.
En op dat moment, wanneer genoeg mensen dit begrijpen, stort de illusie in.
Niet omdat iemand de stekker eruit trekt, maar omdat niemand meer kijkt.
Er wordt nogal eens geklaagd over sociale media, maar wanneer je sommige 🧵 draadjes 🧵 op bijvoorbeeld X ziet, dan word ik daar toch erg gelukkig van. Dit draadje is zo waardevol, dat ik dit in liefde met jullie deel. 🙏🏼❤️
De teksten van Brian Maierhofer @IamProHuman zal ik voor jullie naar het Nederlands vertalen, maar de video's en afbeeldingen zijn Engelstalig. Als je dat machtig bent, doe er je voordeel mee.
Journalist Richard Medhurst is gearresteerd en geïntimideerd door zowel het Verenigd Koninkrijk als Oostenrijk—een verontrustend signaal voor persvrijheid wereldwijd. Zijn misdaad? Het onthullen van westerse betrokkenheid bij oorlogsmisdaden, de genocide in Gaza en de onderdrukking van onafhankelijke journalistiek.
In deze publicatie delen we de transcriptie van zijn laatste video, waarin hij zijn arrestatie en de inbeslagname van zijn apparatuur onthult. Maar we gaan verder dan dat: we plaatsen zijn zaak in de bredere context van Total Information Dominance (TID)—een strategie waarin staten en inlichtingendiensten volledige controle willen krijgen over informatie, journalistiek en publieke perceptie.
De patronen zijn duidelijk: van Julian Assange tot Shireen Abu Akleh, journalisten die machtsmisbruik blootleggen worden gecriminaliseerd, vermoord of monddood gemaakt. Medhurst is de volgende in een lange rij, en zijn zaak laat zien hoe westerse staten samenwerken om kritische stemmen te onderdrukken.
Wat staat hier op het spel? De waarheid zelf. In een wereld waar informatieoorlogen de nieuwe norm zijn, worden onafhankelijke journalisten het doelwit. Deze publicatie dient als waarschuwing: als we dit laten gebeuren, zal de vrije pers niet langer bestaan.
Bekijk de video, lees de transcriptie, en help deze zaak de aandacht te geven die het verdient.
"Mijn naam is Richard Medhurst. Ik ben een internationaal erkend journalist uit het Verenigd Koninkrijk. Op maandag hebben agenten van de Oostenrijkse politie en inlichtingendiensten me vastgehouden, mijn huis doorzocht, mijn studio doorzocht en me vervolgens ondervraagd.
Ze hebben me in feite in de val gelokt.
Vorige week ontving ik een brief van de overheid, afkomstig van immigratiediensten, waarin ik werd opgeroepen voor een interview op mijn verblijfsadres. Ik vond dit een beetje vreemd, omdat ik hier al een tijd woon en nooit problemen heb gehad. Dus, omdat ik niets te vrezen had, ben ik er alleen naartoe gegaan.
Na een paar simpele vragen gaven ze plotseling een subtiele dreiging af: ze overwogen om mijn verblijfsvergunning in te trekken vanwege mijn vermeende berichtgeving over Palestina en Libanon.
Natuurlijk gaf ik geen commentaar.
Zodra ik dacht dat alles voorbij was, werd ik overrompeld door een groep agenten in burger. Ze kwamen de kamer binnen, flitsend met hun insignes in mijn gezicht, en zeiden dat ze het Oostenrijkse equivalent waren van MI5 of de FBI.
Ze hielden me vast en dienden me vervolgens een huiszoekingsbevel uit van de staatsaanklager om mijn huis en studio te doorzoeken en al mijn apparaten in beslag te nemen.
Waarom?
Omdat ze denken dat ik, een christelijke Engelsman, lid ben van Hamas.
Ja, je hoort het goed.
Ze beschuldigen me ervan een lid van Hamas te zijn, een onderdeel van de Qassam-brigades, propaganda te verspreiden, terrorisme aan te moedigen en betrokken te zijn bij georganiseerde misdaad en een terroristische groepering.
Ik bedoel, het is alsof ik een script uit The Twilight Zone lees.
Ze namen mijn telefoon in beslag. Vervolgens reden ze me naar mijn huis en haalden de hele plek overhoop. Ze namen zelfs apparaten mee waarvan ik herhaaldelijk had gezegd dat ze niet van mij waren.
Daarna brachten ze me naar mijn studio en keerden ook daar alles ondersteboven. Ik moest toekijken hoe mijn apparaten voor mijn ogen werden ontmanteld door een groep vreemden.
Al deze hulpmiddelen—waar ik jaren in heb geïnvesteerd en op heb gebouwd, de kern van mijn journalistieke werk—werden afgenomen.
In totaal namen ze vijf of zes verschillende laptops, computers, telefoons, USB-sticks, harde schijven, dvd’s—je noemt het maar.
En hoewel het huiszoekingsbevel alleen voor elektronische apparaten was, maakten ze om de een of andere reden ook foto’s van mijn woning, mijn kantoor en zelfs mijn badkamer.
Ze namen alles wat ze tegenkwamen: boeken, papieren, documenten, kasten, archieven.
Eerlijk gezegd behandelden de agenten me wel vriendelijk en met respect. Ze hebben me geen basisbehoeften ontzegd.
Maar zoals je je misschien herinnert, werd ik een paar maanden geleden in Londen onterecht gearresteerd. Ze hielden me bijna 24 uur vast onder de terreurwetgeving.
Opmerkelijk genoeg verlengde de Britse politie vorige week het onderzoek.
En nu gebeurt dit plotseling in Wenen.
Ik geloof niet dat dit toeval is.
Het eerste wat ik de Oostenrijkse agenten vroeg, was: Heeft mijn regering jullie hiertoe aangezet?
Ze antwoordden: Nee, Groot-Brittannië praat niet met ons.
Nou, vergeef me, maar ik vind dat moeilijk te geloven.
Ik denk echt dat deze vervolging—deze inval—verbonden is met de zaak in Groot-Brittannië.
Mijn collega Stefan Maritti, die samenwerkte met Glenn Greenwald aan de Snowden-documenten, meldde vorige maand in Ilano dat de Britse politie een Graphene OS-apparaat van mij in beslag had genomen.
En dat het zeer onwaarschijnlijk was dat ze het zouden kunnen kraken.
Ik vermoed dat Groot-Brittannië daarom de Oostenrijkers heeft gevraagd om me te overvallen en alles te grijpen wat ze konden vinden—op een grootschalige zoekexpeditie.
Het huiszoekingsbevel vermeldt zelfs mijn arrestatie in Londen om hun zaak kracht bij te zetten.
De Oostenrijkse agenten vroegen me om de wachtwoorden van mijn apparaten.
Ik weigerde, want als journalist heb ik een ethische en professionele verplichting om mijn bronnen te beschermen.
Geen van hen werd gecompromitteerd.
Tijdens de inval sprak ik kort met de techneuten die mijn apparaten onderzochten.
Je weet wel, van de ene nerd naar de andere.
Ze vertelden me dat als ze de apparaten niet kunnen kraken, ze ze naar andere landen sturen—soms naar andere wetshandhavingsinstanties—en hen om hulp vragen.
Dat bevestigde voor mij dat dit waarschijnlijk gerelateerd is aan wat er in het VK tegen mij gebeurt.
Al deze apparaten zijn werkapparaten.
Het zijn mijn journalistieke hulpmiddelen.
Ik heb letterlijk niets meer over.
Zelfs deze opname maken was een worsteling.
Geloof me—geen telefoon, geen computer, geen SD-kaarten, helemaal niets.
Ze hebben me afgesneden van mijn werk, mijn contacten, mijn familie en mijn vrienden.
De volgende dag kwamen ze langs en gaven me een lijst van alles wat ze in beslag hadden genomen.
Het was 19 pagina’s lang.
Ik heb de afgelopen maanden gewerkt aan een boek over cybersecurity, omdat ik onder deze omstandigheden niet normaal kan werken en rapporteren.
En ze hebben zelfs mijn boek in beslag genomen—het boek waaraan ik al twee jaar werk.
Ze bladerden er gewoon doorheen, door de manuscripten en aantekeningen, alsof het niets was.
En nadat ik had moeten toekijken hoe al mijn apparatuur werd ontmanteld, werd ik onder dit huiszoekingsbevel bevolen om deel te nemen aan een verhoor.
De agenten namen me mee naar het bureau.
Ik zei twee woorden: Geen commentaar.
En dat was het.
Daarna namen ze mijn vingerafdrukken, handpalmafdrukken, mugshots en DNA.
Na zes of zeven uur mocht ik eindelijk vertrekken.
Ik ontken categorisch al deze beschuldigingen van de Britse en Oostenrijkse regeringen.
Ik ben geen terrorist.
Ik ben een journalist, en dat weten ze dondersgoed.
Sommige van deze Oostenrijkse beschuldigingen lijken erg op de Britse, wat mij opnieuw laat denken dat dit gecoördineerd is.
Maar het is eigenlijk een enorme escalatie.
Ze beschuldigen me ervan lid te zijn van een verboden organisatie.
Dit is krankzinnig op een heel nieuw niveau.
Dit is volledig losgezongen van de realiteit.
Ze proberen van niets een sneeuwbal te maken.
Dus nu, vanwege mijn verslaggeving, word ik in twee landen onderzocht op zogenaamd terrorisme.
Ik kan tot 14 jaar gevangenisstraf krijgen in het VK—plus nog eens twee tot vijf jaar als ik ze de wachtwoorden van mijn telefoons niet geef.
Ik kan nog eens 10 jaar gevangenisstraf krijgen in Oostenrijk, en mijn verblijfsvergunning wordt mogelijk ingetrokken.
Waarom?
Voor wat?
Voor journalistiek.
Vanwege mijn verslaggeving.
Ik bedoel, dit is waanzin.
Dit is buitenproportioneel staatsgeweld.
En het is niet alleen een aanval op mij.
Dit is een aanval op de hele beroepsgroep—op de persvrijheid, op de democratie zelf.
Ze ontnemen mij mijn fundamentele recht op vrijheid van meningsuiting.
Ik word gestraft en vervolgd in mijn geboorteland, het VK, en in mijn woonland, Oostenrijk.
Ik kom uit een familie die zich inzette voor vrede in de wereld—een familie die mij opvoedde om op te staan tegen terrorisme en onrecht.
Help alsjeblieft om bewustzijn te creëren.
Dit is niet alleen een aanval op mij, maar op ons allemaal.
Informeer je vrienden, je familie, je collega’s en schrijf naar je vertegenwoordigers.
Nogmaals, ik wil benadrukken hoe de politie hier binnenkwam, in deze kamer.
Ze hebben al mijn apparatuur en al mijn spullen in beslag genomen.
Ze hebben me met niets achtergelaten.
Als je kunt, overweeg dan om te doneren via GoFundMe of PayPal, zodat ik mijn werk weer kan hervatten.
De links staan hieronder.
Elke bijdrage maakt een verschil en zou enorm helpen.
De arrestaties van Richard Medhurst in de bredere geopolitieke context van Total Information Dominance (TID)
De arrestaties en intimidatie van Richard Medhurst passen in een groter geopolitiek patroon van controle over informatie en de onderdrukking van kritische stemmen, met name in het licht van de doctrine van Total Information Dominance (TID). Deze doctrine, die zijn wortels heeft in de Amerikaanse militaire en inlichtingenstrategie, is een uitbreiding van eerdere doctrines zoals Full Spectrum Dominance, waarbij niet alleen militaire en economische domeinen worden gecontroleerd, maar ook de informatieruimte en de publieke perceptie.
1. Wat is Total Information Dominance?
Total Information Dominance verwijst naar een strategische doctrine waarin staten en inlichtingendiensten proberen de volledige controle te krijgen over de informatiestromen, inclusief journalistiek, sociale media, alternatieve mediakanalen en publieke opinievorming. Dit gaat verder dan alleen censuur en omvat:
Surveillance op massale schaal (NSA, Five Eyes, EU-gegevensuitwisseling)
Manipulatie van media en sociale platforms (algoritmische filtering, fact-checking als wapen)
Desinformatie en psy-ops (narratieven sturen via overheidsvriendelijke media)
Criminalisering en intimidatie van onafhankelijke journalisten
Gebruik van ‘lawfare’ (rechtszaken en aanklachten als middel om kritiek te smoren)
Samenwerking tussen staten en techbedrijven (Palantir, Microsoft, Google werken samen met overheden)
Richard Medhurst, die verslag doet over westerse betrokkenheid bij oorlogen en Israëlische operaties, is een duidelijk doelwit binnen deze doctrine. Zijn arrestatie en inbeslagname van apparatuur door zowel Britse als Oostenrijkse autoriteiten wijzen op een gecoördineerde poging om hem het zwijgen op te leggen en zijn journalistieke werk te verstoren.
2. Medhurst als doelwit: Wat maakt hem gevaarlijk voor het establishment?
Medhurst is niet zomaar een journalist. Hij valt binnen een categorie die door staten als problematisch wordt gezien: niet-gebonden, onafhankelijk opererende journalisten die geopolitieke misstanden blootleggen. De patronen rondom zijn arrestaties en de beschuldigingen tegen hem wijzen erop dat hij als ‘bedreiging’ wordt beschouwd binnen de informatieoorlog.
Hij legt de betrokkenheid van het Westen in het Midden-Oosten bloot.
Zijn journalistieke werk over Syrië, Palestina en NAVO-operaties past niet binnen het mainstream-narratief. Zijn arrestatie kan worden gezien als een poging om verslaggeving te onderdrukken die de publieke opinie tegen westerse beleidsmakers keert.
Zijn werk is invloedrijk in de alternatieve media.
Hoewel hij niet voor de grote mainstream-kanalen werkt, heeft hij een breed internationaal bereik. Onafhankelijke journalisten zoals hij worden vaak gevaarlijker geacht dan traditionele mediafiguren, omdat ze niet onder dezelfde redactiedruk of corporate censuur vallen.
De timing van zijn arrestaties suggereert een bredere gecoördineerde actie.
Eerst in Londen onder de Terrorism Act, later in Oostenrijk op basis van ‘Hamas-banden’. Dit lijkt op een transnationale samenwerking tussen inlichtingendiensten, vergelijkbaar met hoe de VS en VK samenwerkten om Julian Assange te arresteren.
Zijn apparatuur is in beslag genomen, wat wijst op een poging tot data-extractie.
Het feit dat zijn telefoons, laptops en andere apparaten zijn meegenomen en mogelijk naar andere landen worden gestuurd, suggereert een poging om zijn bronnen, communicatie en onderzoek bloot te leggen. Dit past binnen de bredere trend van het bespioneren van journalisten via spyware zoals Pegasus of de samenwerking tussen staten en techbedrijven om toegang tot encrypted berichten te krijgen.
3. Het bredere beeld: repressie van journalistiek en de oorlog tegen waarheid
Medhurst is niet de enige journalist die wordt vervolgd onder valse voorwendselen. Zijn zaak moet worden gezien in een bredere golf van repressie tegen kritische journalisten:
Julian Assange (Wikileaks) – Gearresteerd en opgesloten in de UK, bedreigd met uitlevering aan de VS voor het onthullen van oorlogsmisdaden.
Glenn Greenwald – Onder druk gezet en vervolgd in Brazilië voor zijn onthullingen over corruptie.
Edward Snowden – Op de vlucht na het blootleggen van NSA-surveillance, leeft in ballingschap in Rusland.
Shireen Abu Akleh – Palestijns-Amerikaanse journaliste van Al Jazeera, geëxecuteerd door Israëlische troepen.
De patronen zijn duidelijk: journalisten die systemische misstanden blootleggen, worden vervolgd, vermoord of monddood gemaakt.
Deze strategie sluit direct aan bij Total Information Dominance, waarbij staten niet alleen proberen hun eigen propagandanarratief te verspreiden, maar ook actief elke vorm van onafhankelijke kritiek willen uitschakelen. Dit gebeurt via verschillende mechanismen:
Militarisering van de informatieruimte – Journalisten worden als ‘bedreiging’ geclassificeerd en vervolgd onder antiterreurwetten.
Internationale samenwerking tegen kritische stemmen – Westerse landen werken samen om dissidente stemmen te onderdrukken (VK-Oostenrijk in het geval van Medhurst).
Cyber- en technologische repressie – Surveillance, inbeslagname van apparatuur en spyware worden gebruikt om journalisten digitaal te neutraliseren.
Psychologische oorlogsvoering en reputatiemoord – Journalisten worden gedemoniseerd als ‘desinformatie-verspreiders’, ‘staatsvijanden’ of ‘terroristen’.
4. Waarom Oostenrijk? De rol van kleine staten in TID
Dat Oostenrijk Medhurst arresteerde, is niet toevallig. Kleinere Europese staten worden vaak gebruikt als ‘bufferzones’ voor repressieve maatregelen die grotere landen niet openlijk willen nemen. Dit zagen we eerder met de arrestatie van Julian Assange in het VK en hoe Zweden betrokken werd in zijn uitleveringszaak.
Oostenrijk heeft nauwe banden met NAVO-inlichtingendiensten, ondanks dat het officieel neutraal is.
Het fungeert als een juridisch tussenstation om journalisten onder druk te zetten zonder directe betrokkenheid van de VS of VK.
De Oostenrijkse inlichtingendiensten (BVT) hebben een geschiedenis van samenwerking met de VS en Israël op het gebied van surveillance en repressie.
Het is zeer waarschijnlijk dat Oostenrijk in dit geval heeft gehandeld op basis van informatie-uitwisseling met Britse of Amerikaanse inlichtingendiensten.
Conclusie: Medhurst als testcase voor Total Information Dominance
De zaak van Richard Medhurst laat zien hoe Total Information Dominance niet alleen een abstract concept is, maar in de praktijk wordt toegepast om kritische stemmen te onderdrukken. Zijn arrestatie moet worden gezien als een poging om journalistiek als verzetsmiddel tegen staatsmacht te ondermijnen.
Wat hier op het spel staat, is niet alleen de vrijheid van één journalist, maar de bredere strijd om informatiecontrole in het digitale tijdperk. In een wereld waar staten militaire strategieën toepassen op de informatiesfeer, wordt elke onafhankelijke journalist een potentieel doelwit.
Als deze trend zich voortzet, zullen kritische journalisten steeds vaker worden vervolgd, terwijl staten en techbedrijven samenwerken om de toegang tot alternatieve informatie te controleren. De zaak van Medhurst is daarom geen geïsoleerd incident, maar een voorspelling van wat komen gaat in een wereld waar informatieoorlogen de nieuwe norm zijn.
Wat nu?
Medhurst's zaak moet internationaal aandacht krijgen, net als bij Assange.
De rol van Oostenrijk en het VK in deze repressie moet worden blootgelegd.
Er moet een bredere discussie komen over hoe Total Information Dominance wordt ingezet tegen journalisten.
De strijd om vrije informatie is in volle gang. Medhurst is slechts één slachtoffer in een oorlog waarin de waarheid de eerste dode is.
Medhurst, Total Information Dominance en de genocide in Gaza: een ongeziene invalshoek
De arrestatie en intimidatie van Richard Medhurst moeten niet alleen worden gezien als een aanval op journalistiek in algemene zin, maar specifiek als een directe gecoördineerde repressie van kritische verslaggeving over de genocide in Gaza. Zijn focus op Syrië was al eerder een reden voor westerse staten om hem in de gaten te houden, maar zijn recente intensieve rapportage over Gaza plaatst hem in de frontlinie van een informatieoorlog waarin Israël, het VK en andere NAVO-landen samenwerken om bepaalde narratieven te onderdrukken.
Dit is een uiterst onderbelichte invalshoek binnen de bredere context van Total Information Dominance (TID): namelijk, de rol van Israël in de mondiale controle over informatie en de repressie van journalisten die genocide, apartheid en oorlogsmisdaden documenteren.
1. Israël als kernspeler in Total Information Dominance
Israël is niet zomaar een regionale macht; het is een globale speler in surveillance, cyberoorlogvoering en informatiecontrole. Vanuit het perspectief van TID is Israël geen passieve actor, maar eerder een centrale technologische en strategische kracht achter de mondiale trend van Total Information Dominance. Dit uit zich op verschillende manieren:
Cyberoorlog en AI-surveillance
Israëlische bedrijven zoals NSO Group (Pegasus spyware) en Candiru leveren surveillance-tools aan westerse regeringen om dissidenten, journalisten en activisten te monitoren.
Censuur en beïnvloeding van sociale media
Israël werkt nauw samen met Meta (Facebook, Instagram, WhatsApp) en Google (YouTube) om Palestijnse stemmen te onderdrukken, video’s te verwijderen en pro-Israëlische narratieven te versterken.
Hasbara-trollen en AI-bots worden ingezet om online discussie te manipuleren.
TikTok, X en Instagram verwijderen actief content die Israëlische oorlogsmisdaden documenteert.
Militarisering van informatie
Israëlische inlichtingendiensten werken samen met westerse bondgenoten om journalisten zoals Medhurst aan te vallen.
Het militaire doctrine van “cognitive warfare” (waarbij informatie wordt gebruikt als wapen) is een kernstrategie van het Israëlische leger en Mossad.
Medhurst’s werk past precies in de categorie die Israël wil neutraliseren: hij documenteert genocide en de Israëlische rol in de onderdrukking van de Palestijnen zonder te buigen voor propaganda.
2. Waarom wordt Medhurst in Oostenrijk en het VK aangepakt?
Het VK en Oostenrijk fungeren in dit geval als uitvoerende proxy’s voor een grotere campagne tegen journalistiek die Israëlische misdaden aan het licht brengt. Maar waarom juist deze landen?
Het VK als trans-Atlantische schakel
Het Verenigd Koninkrijk heeft historisch nauwe banden met Israël, van de oprichting van de staat Israël in 1948 tot de recente militaire en technologische samenwerking.
MI5 en MI6 werken actief samen met Mossad in het neutraliseren van pro-Palestijnse stemmen.
Britse wetten tegen “terrorisme” worden steeds vaker ingezet tegen Palestijnse activisten en journalisten.
Oostenrijk als Europees tussenstation
Oostenrijk is juridisch handig voor acties tegen journalisten, omdat het minder internationale aandacht trekt dan bijvoorbeeld Frankrijk of Duitsland.
Het land heeft een sterke pro-Israëlische politieke lijn, mede door historische schuldgevoelens over de Holocaust.
Israëlische bedrijven en inlichtingendiensten hebben een diepe voet in de deur binnen Oostenrijkse cyberbeveiliging en binnenlandse politiek.
Dit verklaart waarom Medhurst werd gecriminaliseerd onder vage “terrorisme”-beschuldigingen—een patroon dat vaker voorkomt bij westerse landen die samenwerken met Israël om journalisten monddood te maken.
3. De genocide in Gaza en de noodzaak van Total Information Dominance
De Israëlische aanval op Gaza is niet alleen een militaire operatie, maar een totale informatieoorlog. Medhurst’s arrestaties moeten worden gezien als onderdeel van deze bredere oorlog.
Israël heeft absolute controle over de informatie die uit Gaza komt
Journalisten worden doelbewust gedood (meer dan 100 sinds oktober 2023).
Telecom- en internetinfrastructuur wordt systematisch vernietigd om te voorkomen dat misdaden worden vastgelegd.
Nieuwsorganisaties worden aangevallen (bijv. Al Jazeera-bureau in Gaza).
Internationale censuur wordt gecoördineerd
Pro-Palestijnse accounts worden geblokkeerd of gedeplatformeerd.
Universiteiten en NGO’s worden onder druk gezet om hun standpunt te veranderen.
Mediaorganisaties zoals de BBC en CNN passen openlijk framing en taalgebruik aan om Israëlische propaganda te versterken.
De controle over informatie is essentieel voor de voortzetting van de genocide, en iedere journalist die daar een bedreiging voor vormt, wordt aangepakt.
Medhurst is een van de weinigen die buiten de Israëlische controlemechanismen opereert en direct verslag uitbrengt over de genocide. Zijn werk ontkracht Israëlische oorlogspropaganda in real-time, en dat maakt hem een gevaarlijk doelwit.
4. Medhurst als testcase voor toekomstige repressie
Wat we hier zien, is een testfase voor de wereldwijde criminalisering van journalistiek over Israëlische oorlogsmisdaden. Als westerse staten Medhurst succesvol kunnen criminaliseren en isoleren, kan dit model op grotere schaal worden toegepast op andere journalisten en activisten.
Dit betekent dat de repressie van Gaza-gerelateerde journalistiek zich zal uitbreiden in de komende maanden en jaren, met steeds meer gecoördineerde aanvallen op onafhankelijke verslaggevers.
Conclusie: Medhurst’s arrestaties zijn een directe aanval op Gaza-verslaggeving en een testcase voor Israëlische controle over mondiale informatie
De arrestaties van Richard Medhurst zijn geen losstaande gebeurtenissen, maar passen binnen een grootschalige, gecoördineerde campagne om verslaggeving over de genocide in Gaza te onderdrukken. Israël, samen met westerse bondgenoten zoals het VK en Oostenrijk, past Total Information Dominance toe als instrument om kritische stemmen monddood te maken.
De implicaties hiervan zijn enorm:
Israël dicteert wereldwijd wie wel en niet mag rapporteren over Gaza.
Het Westen werkt actief samen met Israëlische inlichtingendiensten om journalisten te criminaliseren.
Sociale media en traditionele media zijn integraal onderdeel van deze informatieoorlog.
De repressie van Medhurst is een waarschuwing voor alle onafhankelijke journalisten: als je Israël’s misdaden documenteert, wordt je gecriminaliseerd.
Dit is niet alleen een aanval op Medhurst, maar een oorlogsverklaring aan waarheid en journalistiek zelf. Als de internationale gemeenschap hier niet tegen optreedt, zal dit model worden herhaald op elke journalist die zich verzet tegen het officiële narratief van Israël en zijn westerse bondgenoten.
De oorlog in Gaza wordt niet alleen gevochten met bommen en tanks—het is ook een oorlog over waarheid. En op dit moment is waarheid een van de grootste doelwitten.
