De onmogelijke bekentenis van Jasper S. (Marianne Vaatstra zaak)

 

Een artikel geschreven door Wim Dankbaar (van o.a. Rechtiskrom), en in 5 delen geplaatst op Boublog.nl, hier deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5. De artikelen heb ik integraal overgenomen en in 1 artikel geplaatst. De inleidingen/opmerkingen bij sommige delen zijn van Boublog en zijn mede overgenomen.

Deel 1:
Door Wim Dankbaar

Omdat ik vele vragen krijg hoe ik nu over de zaak denk, en ook verzoeken om excuses te maken omdat ik er naast zat, schrijf ik dit stuk. Het mag bekend zijn dat ik al jaren stel dat Marianne verkracht en vermoord is door de Irakese asielzoekers Feik Mustafa en Ali Hassan. Tevens mag bekend zijn dat ik stel, gesteund door onomstotelijk bewijs, dat deze twee asielzoekers in hetzelfde weekend van de moord heimelijk zijn weggesluisd door Justitie.

Deze stellingen worden echter volledig overschaduwd door de aanhouding en “bekentenis” van Jasper S. Het behoeft geen betoog dat als bovenstaande stellingen waar zijn, Justitie een enorm belang heeft om de stellingen in diskrediet te brengen, dan wel anderszins ongeloofwaardig te maken, waarbij geen middel geschuwd zal worden om dit te bereiken, zoals het vervalsen van DNA bewijs.

Vraagt u mij niet hoe Justitie erin geslaagd is om Jasper S. een gruwelijk misdrijf te laten bekennen dat hij niet heeft gepleegd. Ik weet het antwoord niet. Wel weet ik dat er drugs en methoden bestaan om iemand iets te laten geloven wat niet is gebeurd. In dit stuk zal ik trachten aan te tonen dat Jasper’s bekentenis, zoals die nu bekend is geworden uit de rechtszittingen, op zijn minst ongeloofwaardig is, in feite onmogelijk de waarheid kan zijn.

De onmogelijke tijdlijn

Gebaseerd op het verhaal van Spencer (de toenmalige vriend van Marianne) en diens vriend Wietze heeft het OM gereconstrueerd dat deze twee rond half twee ‘s nachts  afscheid hebben genomen van Marianne en dat zij kort daarna, tussen half twee en 2 uur, overleden moet zijn.  Spencer en Wietze verklaarden dat zij na het afscheid zijn teruggefietst naar Buitenpost waar zij voor twee uur aankwamen bij shoarmabar de Pyramide en nog een broodje hebben gegeten. Dit wordt bevestigd door eigenaar Mohammed van de Pyramide. Los van het feit dat er talloze bewijzen zijn dat het verhaal  van de gestolen fiets en het afscheid van Marianne ter hoogte van de sportvelden , gelogen is,  klopt de bekentenis van Jasper niet met de tijdlijn zoals die bekend is van Spencer en het OM. Spencer stelt aanvankelijk dat hij rond twaalf uur ‘s nachts met Marianne de discotheek Paradiso heeft verlaten. Dit tijdstip wordt bevestigd als “kort na middernacht” in het opsporingsbericht van de politie:

http://www.jfkmurdersolved.com/vaatstra/beloning.jpg

Aanvankelijk stelt hij tevens dat hij afscheid van Marianne heeft genomen ter hoogte van het tunneltje, een halve kilometer verder dan de sportvelden. Later verandert Spencer het tijdstip van vertrek uit Paradiso naar 1 uur ‘s nachts. De plek van het afscheid verandert hij naar de sportvelden.

Laten we nu eens kijken hoe deze tijdlijn al dan niet te rijmen is met het verhaal van Jasper. Jasper stelt dat er die nacht een koe moest kalven. Uit het rechtbankverslag:

‘Mijn vrouw is toen naar bed gegaan. Ik zou beneden slapen vanwege een koe die moest kalven.’

‘Ik ben eerst gaan slapen. Op een zeker moment, waarschijnlijk half twee, kwart voor twee , liep de wekker af en ben ik naar de stal gegaan’

‘Ik sta op en trek mijn werkkleren aan en ga naar de stal om polshoogte te nemen bij die bewuste koe. Daar was niets loos mee, dat duurde niet langer dan vijf minuten.’

‘Toen ben ik weer richting huis gelopen, met de intentie om de nacht voort te zetten. Ik heb toen echter mijn fiets gepakt en ben gaan fietsen.’

Allereerst valt op dat Jasper besluit te gaan fietsen, terwijl de koe nog steeds verwacht wordt te kalven. Als tijdstip hiervoor meldt het rechtbankverslag:

Het is inmiddels dus 1 mei, omstreeks 02.00 uur in de nacht.

Ondanks dat Jasper speciaal beneden is gaan slapen en de wekker heeft gezet om op tijd de koe te kalven, besluit hij voor onbepaalde tijd te gaan fietsen, buiten het bereik van de koe. Weliswaar is met de koe nog niets loos, maar dit kan uiteraard binnen een half uur veranderen. De vraag of de bewuste koe die nacht inderdaad gekalfd heeft en of Jasper daarbij is geweest, wordt ook niet beantwoord. Hoe het ook zij, het besluit van Jasper om te gaan fietsen is gezien de omstandigheden op zijn minst ongeloofwaardig te noemen. Nog ongeloofwaardiger is de tijdlijn die Jasper hanteert. Hij stelt nadrukkelijk dat hij later dan twee uur is gaan fietsen. Op dat tijdstip is Marianne volgens het OM reeds vermoord en zitten Spencer en Wietze in de Pyramide een broodje te eten. In het scenario van Jasper is Marianne dus een uur later vermoord dan in het scenario van Spencer en het OM.

Over de route zegt Jasper het volgende:

S. weet niet meer welke route hij heeft gefietst. ‘Geen idee, je kunt heel veel kanten op. Ik was in gedachten. Ik heb het niet in mij opgenomen.’

S zegt dat hij naar het oosten is gefietst, richting Kollum. ‘Daarna ben ik het kwijt.’

Deze beweringen zijn tegenspraak met wat Jasper even later zegt:

S. kwam Marianne tegen ter hoogte van de sportvelden. Vaatstra had ook geen licht op haar fiets. ‘Het zicht was niet bijster goed, want er staan redelijk grote bomen naast het fietspad. Die werpen aardig schaduw op de weg. Ik heb haar niet aan zien komen.’

Dat Marianne, die toch al bang was in het donker, ook geen licht op haar fiets had, laten we maar even buiten beschouwing.  Jasper weet dus wel dat zijn route hem langs de sportvelden “De Swadde” in Buitenpost heeft geleid. Hij is het dus helemaal niet kwijt.  Bovendien stelt hij dat hij Marianne niet heeft zien aankomen. Ook dit is weer in tegenspraak met wat hij even later zegt:

‘Ik keek naar twee jongens verderop, toen kwam mij opeens een jonge vrouw tegemoet.’

Jasper stelt dus niet alleen dat hij het vermeende afscheid van Spencer en Wietze van Marianne heeft waargenomen, maar ook dat hij Marianne zag aankomen. In tegenspraak met zijn eerder bewering.

Indien men gemakshalve aanneemt dat het verhaal van Spencer en Wietze de waarheid is, dan is het ook vreemd dat zij een tegemoetkomende fietser niet hebben waargenomen. Te meer omdat Spencer beweert dat Marianne nog achterom heeft geroepen: “Als mij wat overkomt is het jullie schuld!”. Te meer ook omdat Jasper beweert dat hij rechtsomkeert heeft gemaakt om Marianne te achtervolgen. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Jasper al deze waarnemingen heeft gedaan zonder dat Spencer en Wietze er iets van hebben waargenomen. Blijkbaar ziet Jasper dat ook in, want hij lost dit probleem op met de volgende bewering: “Ik denk niet dat ze mij hebben gezien”. Dit is een uiterst vreemde opmerking gezien de beschrijving van de gebeurtenis waarbij het bijna onontkoombaar is dat Spencer en Wietze hem gezien moeten hebben, maar vooral ook omdat het voor Jasper helemaal niet relevant  is om zich af te vragen of Spencer en Wietze hem hebben gezien. Dit is alleen relevant voor diegenen die zich afvragen waarom Spencer en Wietze geen melding hebben gemaakt van een tegemoetkomende fietser die omkeerde en achter Marianne aan ging. Jasper is echter de laatste die op die vraag een antwoord zou moeten willen geven. Toch vult hij het antwoord uit eigen beweging in.

Jasper’s verhaal wekt steeds meer de indruk dat hij het afstemt op hoe het OM het graag wil horen op basis van het verhaal van Spencer, maar niet alle details, zoals bijvoorbeeld de tijdlijn, synchroon kan houden. Zo geeft hij ook verschillende versies van dezelfde gebeurtenis. Tegenover de rechter zegt hij dat hij Marianne gevolgd is door het tunneltje:

S. fietste achter Vaatstra aan, die vrij snel fietste. Hij volgde haar door een tunnel. Hij had nog steeds de gedachte ‘die is voor mij’, bevestigt S.

Tegen zijn ouders heeft hij expliciet gemeld dat Marianne NIET door het tunneltje ging maar bovenlangs over de weg. Overigens mag men zich ook afvragen waarom een gezonde  volwassen man van begin 30 een kilometer  nodig heeft om een zestienjarig meisje in te halen. De afstand tussen de sportvelden en de plaats waar Jasper Marianne inhaalde op de Keningswei is namelijk een kilometer.

Deel 2

Door Wim Dankbaar

De volgende delen van het betoog van Dankbaar gaan over de absurde en onmogelijke manier waarop Jasper S. Marianne zou hebben verkracht en vermoord. Omdat deze delen nauw met elkaar samenhangen, plaats ik ze hier achter elkaar. Het wordt dan wel een lang artikel, maar dat moet dan maar.

Marianne’s ongesteldheid en orale seks

Op het moment dat Jasper Marianne ziet, zegt hij te hebben gedacht:  “Jij bent voor mij”. Hieruit is af te leiden dat hij vanaf dit moment de voorbedachte rade had om Marianne te verkrachten, naar men mag aannemen tegen haar zin. Alle navolgende door Jasper beschreven handelingen wijzen op deze voorbedachte rade, waarbij hij zich talloze malen heeft kunnen afvragen of hij wel goed bezig was en zijn plannen niet beter kon staken. Niettemin, zo moeten wij geloven,  heeft Jasper geen enkel moment van bezinning gekend. Hij is Marianne achterna gereden, heeft haar ingehaald en van haar fiets gedwongen. Vervolgens heeft hij Marianne vastgepakt, zijn zakmes geopend, met één hand,  en Marianne bedreigd. Jasper weet zich nog specifiek te herinneren dat Marianne vroeg: Wie ben jij? Daarna heeft hij zowel haar fiets als zijn eigen fiets , ook met één hand,  aan de kant van de weg gezet. Dit is vreemd omdat er op de herenfiets die aan Marianne werd toegekend, in het geheel geen sporen (DNA of vingerafdrukken) van Marianne of  Jasper zijn gevonden.  Tijdens deze gebeurtenis zou Marianne ook geprobeerd hebben zich los te rukken en in Jasper’s hand hebben gebeten. Tot bloedens toe.  De vraag is dan in welke hand Marianne gebeten zou hebben. De hand waarin hij het mes had, of de hand die hij nodig had om de fietsen weg te zetten? Enfin, Marianne zou haar verzet hebben gestaakt omdat zij volgens Jasper onder de indruk van het mes zou zijn geweest.  Hierdoor kon Jasper verder met zijn verkrachtingsplan door samen met Marianne het weiland in te lopen, ongeveer een honderd meter tot voorbij een boomwal, een plek die hij geschikt vond om zijn plan ten uitvoer te brengen. Op geen enkel moment tot dan toe is Jasper tot bezinning gekomen. Kennelijk heeft hij steeds besloten, ondanks alle moeilijkheden en tegenwerking van Marianne, zijn plannen door te zetten. Bewust en in kalm beraad. Jasper stelt zelf dat hij in een “roes” heeft gehandeld. Alsof hij niet wist waar hij mee bezig was. Maar dit strookt absoluut niet met de aaneenschakeling van zijn doelbewuste handelingen en beslissingen. Zo zou Marianne op gegeven moment hebben aangegeven dat zij ongesteld was. De toehoorder moet hier kennelijk uit begrijpen dat Marianne begreep dat Jasper sex met haar wilde, hoewel niet door Jasper wordt verteld dat hij deze intentie aan haar had duidelijk gemaakt.

Jasper zegt hier het volgende over:
 ”Ze gaf aan dat ze ongesteld was en heeft voor dat ze mij oraal bevredigde haar tampon verwijderd. Ze stond toen nog. Ik heb me erover verwonderd dat die tampon nooit aangetroffen is.”

Men kan zich afvragen waarom Marianne haar ongesteldheid ter sprake bracht.  Iets anders dan haar wens dat Jasper zijn sexuele plannen zou laten varen, is eigenlijk niet te verzinnen. Niettemin is dit voor Jasper wederom  geen reden om van zijn plannen af te zien. Wat Jasper’s reactie op Marianne’s onthulling was, vertelt Jasper niet precies, maar wel dat Marianne hem vervolgens van orale sex heeft bediend. Op wiens initiatief dit was, vertelt Jasper ook niet. Alleen dat hij dit zo gewend was bij de hoeren, die daar ook mee beginnen. Ook vertelt hij dat Marianne kennelijk vrijwillig en zelf haar tampon heeft verwijderd. We zijn hiermee aangeland bij misschien wel het meest potsierlijke element uit Jasper’s bekentenis. Het is immers totaal ongeloofwaardig  dat Marianne zelf haar tampon verwijderd als voorbereiding op de sex die zij absoluut niet wil.  Nog ongeloofwaardiger is dit als men bedenkt dat Jasper even later met zijn mes haar slipje moest wegsnijden. Wij moeten dus geloven dat Marianne vrijwillig haar tampon heeft verwijderd, maar kennelijk niet vrijwillig haar slipje naar beneden heeft willen doen. Als klap op de vuurpijl moeten we aannemen dat Jasper, die net tot bloedens toe in zijn hand is gebeten, nu zijn piemel – voor de door lust gedreven Jasper, misschien wel het meest dierbare lichaamsdeel  – toevertrouwt aan diezelfde tanden van Marianne. Een meisje dat volgens familie en vrienden van zich af zou bijten, maar dit om haar leven te redden niet heeft gedaan. Marianne zal toch beseft hebben dat als je een man, met mes of niet, zijn piemel  afbijt, deze in één klap buiten spel is.

De vraag of Jasper klaargekomen is van de fellatio, wordt ook niet beantwoord. Kennelijk niet, want even later is hij nog in staat om Marianne vaginaal te penetreren.

Waar is het bloed en de anale verkrachting?

Jasper stelt dat hij zich vele  details niet kan herinneren. Wel is hij stellig dat hij Marianne niet ook nog anaal heeft verkracht. Dit is opmerkelijk omdat zowel sporenonderzoek als de sectie heeft uitgewezen dat Marianne zowel vaginaal als anaal is verkracht. Ofwel hebben de pathaloog-anatomen van het NFI een kapitale fout gemaakt, ofwel Jasper vertelt niet de waarheid. Blijkbaar zit niemand met deze enorme tegenstrijdigheid.  Blijkbaar hoeft ook niemand te weten hoe het OM tot de conclusie is gekomen dat Marianne anaal is verkracht ondanks dat alle media steevast meldden:  Uit het sporenonderzoek en de sectie bleek dat Marianne anaal en vaginaal was verkracht.

Zelfs Peter R. Vries weet in zijn Marianne Vaatstra dossier  te melden:

Marianne werd op haar buik gevonden. Ze was bijna naakt en zowel anaal als vaginaal verkracht.

De anale verkrachting is door het verhaal van Jasper plotseling naar het rijk der fabelen verwezen en door OvJ Henk Mous vervangen door orale verkrachting. Blijkbaar wordt aan Jasper’s ongeloofwaardige bekentenis meer waarde gehecht dan aan de door het OM vastgestelde feiten.

Tevens is door het OM altijd gesteld dat er niet of nauwelijks bloed van Marianne is gevonden op de plaats delict. Dit heeft voeding gegeven aan de gedachte dat Marianne niet meer in leven was toen haar de keel werd doorgesneden.  Een levend persoon met bloeddruk en kloppend hart zou immers veel meer bloed hebben doen vloeien. Eenzelfde redenering wordt gehanteerd voor de kleine steekwondjes op Marianne’s bovenbeen. Geen bloed, dus Marianne moet al dood zijn geweest, zo stelt  Peter R. de Vries namens het OM. Jasper zegt echter zeker te weten dat hij deze wondjes niet heeft veroorzaakt en dat Marianne nog leefde en ademde toen hij haar, liggend op haar buik, de keel zou hebben doorgesneden. Hij weet zelfs te melden dat hij het bloed hoorde stromen. Los van het feit dat hij de meest morbide details wel herinnert maar andere details weer niet, is dit in rechtstreekse tegenspraak met de afwezigheid van bloed in het gras van het weiland. Wederom vraagt niemand zich af of Jasper dan wel de waarheid spreekt.

Tot slot merk ik op dat een dubbele verkrachting, anaal en vaginaal, beter past bij een verkrachting door meer dan één dader, zoals de weggesluisde Feik en Ali uit mijn beginstelling. Tevens past het ontbreken van Marianne’s bloed in het weiland ook beter in het scenario dat Marianne op een andere plek is verkracht en vermoord en later in het weiland is gedumpt.

Deel 3

Door Wim Dankbaar

Deel 3 van het artikel van Dankbaar gaat over het haartje in de aansteker die werd gevonden in het rugzakje van Marianne, maar ook over de “creatieve” manier waarop alle “bewijs” verschijnt en weer verdwijnt als het OM het niet meer kan gebruiken. Eerst was er geen haartje in de aansteker, toen opeens wel, maar nu dit “bewijs” niet bruikbaar blijkt, doet die aansteker opeens niet meer ter zake. Hetzelfde geldt uiteraard voor de sporen van bloed en sperma! Vergelijk dit artikel ook met dat van André Vergeer: Het haartje in de aansteker.

Het haartje in de aansteker

Een jaar geleden mocht Peter R. de Vries van het OM in zijn programma de bevindingen van nieuw onderzoek presenteren. Eén van de opzienbarende feiten was een haartje van de dader, dat gevonden zou zijn in de aansteker uit Marianne’s rugtas. Het DNA van dit haartje kwam overeen met het op Marianne aangetroffen sperma. Allereerst mag men zich afvragen waarom een haartje van de dader pas 13 jaar later wordt gevonden in een bewijsstuk dat ongetwijfeld al eerder grondig was onderzocht op dadersporen. Maar ten tweede moet men zich afvragen hoe dit haartje, een haartje van Jasper volgens het OM,  in de aansteker terecht is gekomen. Jasper stelt namelijk nadrukkelijk dat deze aansteker niet van hem is, dat hij hem nooit heeft gezien, laat staan heeft aangeraakt.  Ook is hij stellig dat hij niet in Marianne’s tas heeft gekeken. Als Jasper de waarheid spreekt – en volgens het OM is dat het geval – dan blijft het een raadsel hoe een haartje van Jasper in een voor hem onbekende aansteker is gekomen. Volgens Jasper kan dit niet. Volgens het OM is het zo. Eén van de twee moet de zaak dus beduvelen. Wederom hoeft niemand te weten welk van de twee het is. Omdat Jasper niets te verliezen heeft met de erkenning dat hij de aansteker heeft aangeraakt, na alle belastende feiten die hij reeds erkend heeft, lijkt het er eerder op dat het OM creatief is geweest met de bewijsvoering. De vraag is dan waarom?

Bedenk ook dat Jasper stelt zijn laarzen en werk-overall te hebben gedragen in verband met de koe die zou kalven:

‘Mijn zakmes zit standaard in mijn werkkleding. Die kleding had ik aan toen ik op de fiets stapte.’

Deze overall moet vol met koeienharen hebben gezeten. Jasper zou tijdens de verkrachting op Marianne hebben gelegen, maar een koeienhaar is niet op haar lichaam aangetroffen.  Wel een haartje van hemzelf in een aansteker uit een tas die hij nooit heeft opengemaakt.

Eenzelfde verschijnsel qua creatieve bewijsvoering, is de “vondst” van Jasper’s bloed op Marianne sinds vorig jaar. Voorheen was er namelijk nooit sprake van bloed, maar alleen van sperma. Voor de uitzending van Peter R. de Vries heeft het OM nooit gewag gemaakt van bloed. Uit het rapport van het second opinion onderzoek van rechercheur Hans Akerboom (2006) blijkt dit nog eens:

De moord op Marianne wordt als “de perfecte moord” omschreven. De dader heeft nagenoeg geen sporen achtergelaten. Sperma leidde tot een daderprofiel.

Het bloed is dus of jarenlang door het OM verzwegen, of naderhand verzonnen. In beide gevallen prangt de vraag: Waarom? Niettemin geeft Jasper wel een voor het OM verlossende verklaring. Marianne heeft immers in zijn hand gebeten, waarbij Jasper expliciet vermeldt dat daarbij bloed heeft gevloeid. Wat echter ondergesneeuwd blijft, is waarom het OM dan nooit eerder de vondst van bloed heeft gemeld?

Deel 4

Deel 4 van het artikel van Dankbaar gaat over de zeer tegenstrijdige verklaringen van Jasper S.. Deze verklaringen zijn zo absurd, zelfs de rechter heeft er moeite mee. Moeten we dit verhaal geloven? Volgens mij is het antwoord NEE!

Jasper’s selectieve geheugenverlies

Door Wim Dankbaar

Het moge duidelijk zijn dat Jasper vele details weet op te lepelen. Zo weet hij nog dat Marianne vroeg “Wie ben je?” en hem in zijn hand heeft gebeten. Ook weet hij dat Marianne aangaf ongesteld te zijn, zelf haar tampon heeft verwijderd en hem orale seks heeft gegeven. Tevens weet hij dat hij Marianne levend de keel heeft doorgesneden en daarbij haar bloed hoorde stromen. Ook weet hij dat hij haar niet anaal heeft verkracht.

Echter, op een hele reeks cruciale vragen waarop de familie Vaatstra zo graag een antwoord wil hebben,  moet hij het antwoord schuldig blijven.  Hij weet het niet meer, hij handelde in een roes, zegt hij. Dit laatste is in tegenspraak met de reeks van weldoordachte handelingen en beslissingen die hij beschrijft. Talloze malen heeft hij de kans gehad om anders te beslissen, maar als we hem moeten geloven, heeft hij steeds weer bewust gekozen om zijn plan om Marianne te misbruiken door te zetten.  Bovendien komt zijn spijt en wroeging niet overeen met een man die toentertijd in staat was deze gruwelijke handelingen in kalm beraad te verrichten. Spijt en wroeging komen eerder overeen met een man die juist niet in staat is zulke handelingen te verrichten.

Enerzijds weet Jasper te vertellen dat Marianne aanvankelijk hevig verzet heeft geboden, tot en met losrukken en het bijten in zijn hand, anderzijds beweert hij dat Marianne vervolgens willoos en gehoorzaam aan zijn lusten tegemoet is gekomen. Zij heeft zelf haar tampon verwijderd, ze heeft hem fellatio gegeven en ze heeft zich zonder protest vaginaal laten verkrachten, laten wurgen en de keel door laten snijden.

Eigenlijk komt het er op neer dat alle details die Jasper wel geeft, in strijd zijn met de bekende feiten en de details die hij niet weet in strijd zijn met wat hij zich zou moeten herinneren als dader. Jasper gaat daarbij zo ver dat hij zaken invult die men graag wil horen. Als de rechter hem vraagt of hij de rugtas heeft gebruikt voor het wurgen ( een stelling van het OM) antwoordt Jasper: “Het zou kunnen”.  Hij zegt zelfs letterlijk: “U mag vinden wat u wilt.” De verdachte speculeert  hier met zijn ondervragers mee. De bekentenis heeft alle kenmerken van iemand die een valse verklaring aflegt. Waar Jasper het niet meer weet, kiest hij de uitvlucht: Ik handelde in een roes, er zitten gaten in mijn geheugen.  In feite zegt hij, in tegenstelling tot het OM dat hij ontoerekeningsvatbaar was, maar gezien de vele details en bewuste handelingen die hij zich wel meent te herinneren, is dit niet geloofwaardig. In de soap die deze rechtszaak is, is doodslag evenmin geloofwaardig, want volgens Jasper zelf was hij al bezig met de vraag of Marianne het er levend vanaf zou brengen:

LC Live @LC_Live

Volgens S.’ herinnering verzette Marianne zich niet. “waarschijnlijk om het er levend vanaf te brengen.” #vaatstra

Gezien de vragen van rechter Dölle heeft deze duidelijk ook moeite met de geloofwaardigheid van Jasper. Ongeloof en scepsis druipen er vanaf. Toch had hij in zijn opdracht om vast te stellen of Jasper wel de waarheid spreekt, dan wel of er sprake is van moord of doodslag, wat mij betreft wel wat doeltreffender te werk kunnen gaan. Zo had hij  bijvoorbeeld kunnen vragen:

Wat was uw reactie toen Marianne aangaf dat ze ongesteld was?

Heeft u haar duidelijk gemaakt dat u dat geen obstakel vond om haar te verkrachten? Zo ja,  mag ik dan concluderen dat u hier zeer duidelijk met een voorbedachte rade bezig was om haar in elk geval te verkrachten? U moet zich toch hebben bedacht dat als u Marianne in leven liet, zij tegen u zou kunnen getuigen van dit misdrijf, wat verkrachting toch is. Hoe kunt u dan volhouden dat u haar niet met voorbedachte rade heeft vermoord? Bij het ene misdrijf, de orale en vaginale verkrachting,  handelde u weloverwogen en met voorbedachte rade, maar bij het tweede misdrijf, de moord, handelde u in een roes en in paniek? Hoe moet ik dat zien, mijnheer Steringa?

Heeft u een verklaring waarom Marianne zelf haar tampon heeft verwijderd? Was dit naar aanleiding van uw standpunt dat haar ongesteldheid geen bezwaar was? Was het uw begrip dat Marianne er vrede mee had dat u haar vaginaal zou penetreren?

Op wiens instigatie werd de orale seks geïnitieerd?  Kunt u aangeven waarom Marianne hiermee akkoord ging?

Vond u het niet gevaarlijk om uw penis over te leveren aan de mond en tanden van een meisje dat niet gediend was van welke vorm van seks met u dan ook?

Kwam u klaar van de orale bevrediging? U heeft het immers over bevrediging. Zo nee, wat deed u besluiten om Marianne te gebieden de orale seks te staken? Zo ja, hoe kreeg u het voor elkaar om haar ook nog vaginaal te verkrachten?
Bauke Vaatstra meent, ook ingegeven door het OM, dat Jasper zich veel meer herinnert, maar niet het achterste van zijn tong laat zien en zaken bewust achterhoudt. Naar mijn overtuiging raakt deze redenering kant noch wal.  Jasper heeft, huilend en snikkend, details bekend die elke schande voorbij gaan. Hij heeft zich tot op het bot vernederd. Wat heeft de man nog te verliezen door dingen te bekennen die Bauke Vaatstra zo graag wil weten?  Helemaal niets.  Waarom zou iemand uit schaamte zaken achterhouden als hij wel kan erkennen dat hij Mariannes keel doorgesneden heeft en haar bloed hoorde stromen? Waarom zou hij dan niet achterhouden dat hij het moordwapen tot op de dag van vandaag heeft bewaard? Ook hier is sprake van een tegenstrijdigheid want zijn vader stelt dat Jasper sinds die tijd minstens 3 werkmessen heeft versleten en er bovendien altijd twee had die hij gebruikte om ze tegen elkaar te slijpen.

Bauke Vaatstra begrijpt niet dat Jasper zich zaken niet herinnert omdat hij de hele moord wel eens niet gepleegd zou kunnen hebben en de details die hij zich wel herinnert door derden ingeprent zijn.

—————————–
Tot zover Wim Dankbaar. En niet alleen Bauke begrijpt dat niet, er zijn talloze mensen die het niet begrijpen. Vroeg of laat zal men toch moeten inzien, dat dit niet kan! Maaike had het meteen al door: We worden bedrogen waar we bijstaan!!!

Wim, ik plaats hier nog even de audio:

Maaike en Wim praten over Peter duurt een kwartier.

http://www.jfkmurdersolved.com/audio/maaikepeter.mp3

Deel 5

Het laatste deel van het artikel van Dankbaar gaat over de rol die Peter R. de Vries in deze zaak speelt. Deze grote misdaadjournalist is de grote showmaster van dit bloedstollende theater!

Excuses geëist van Peter R. de Vries

Door Wim Dankbaar

Peter R. de Vries, ontegenzeggelijk een spreekbuis van het OM in deze zaak, twittert triomfantelijk:

Zou complotdenker #WimDankbaar nu voorgoed zijn mond houden en excuses aanbieden aan de mensen die hij heeft geterroriseerd en belasterd??

Welnu, ik denk dat ik met bovenstaande verhandeling wel duidelijk heb gemaakt dat ik onverkort van mening blijf dat Jasper S. niets te maken heeft met de moord op Marianne Vaatstra. En dat tevens het OM en Peter R. de Vries het Nederlandse volk op een ongekende wijze bedriegen.

Bovendien zou ik wel eens willen weten wie Peter precies bedoelt met de mensen die ik “geterroriseerd en belasterd” zou hebben.  Ik vermoed dat hij mensen bedoelt als Stephanie van Reemst, Jano Hassan, Spencer Sletering en Feik Mustafa, van wie ik stel dat zij ook weten dat de moord niet door Jasper S. is gepleegd.  Van Stephanie stel ik dat zij het vriendinnetje van Feik was en getuige is geweest van de ontvoering van Marianne uit het het centrum van Kollum door onder meer Feik en Ali.

Van Spencer stel ik dat zijn gestolen-fiets-verhaal en het afscheid van Marianne bij de sportvelden een kletsverhaal is. Een knalharde leugen. Ik stel voorts, uitsluitend op basis van getuigen die door het OM  stelselmatig genegeerd worden, dat  Feik Spencer softdrugs leverde, ruzie met hem had  en hem die avond toegezegd heeft: Vanavond gaan we jouw vriendinnetje pakken! Ik stel verder dat Ali en Feik de fietsen van hem en Wietze hebben lek gemaakt door de ventielen eruit te trekken, een feit waar Stephanie getuige was.  Een feit ook dat door meerdere getuigen bevestigd is, onder meer door Spencer’s eigen vader Dick Sletering die de volgende ochtend tegen Bauke Vaatstra zei: Ik denk wel dat Spencer thuis is, want ik zie zijn fiets hier staan met een lekke band! Ik stel tevens dat Spencer en Wietze zijn opgehaald uit het dorp, waar hun lekke fietsen stonden, door Spencer’s moeder Jacqueline Sletering in haar groene Citroën Saxo, een feit dat ook is waargenomen door een getuige waar het OM niets van wil weten.  En dat zij vervolgens door haar zijn afgezet bij de Pyramide om nog een broodje shoarma te eten. Tevens stel ik dat Spencer en Wietze om half één ‘s nachts zijn gezien zonder Marianne door Verry Brouwer en Tinie de Haan,  prutsend aan een fiets, ongetwijfeld  in een poging nieuwe ventielen te regelen om hun eigen fietsen weer rijklaar te maken. Deze getuigen zijn nota bene door Peter R. de Vries zelf gepresenteerd in een uitzending uit 2003, waarin Peter het verhaal van Spencer en Wietze onderuit haalt en het OM hekelt vanwege het vasthouden aan hun verhaal.  Ondanks dat Peter ook weet dat het verhaal van Spencer en Wietze één grote leugen is, neemt hij deze anno 2012 graag over van het OM in zijn laatste uitzending, met de befaamde “reconstructie” en al.

Dit is de bewuste uitzending:
prdvmarianne duurt 14 minuten.

Bekijk video in groter formaat

Peter R. maakt dus in 2003 een ijzersterke case voor de stelling dat Spencer’s verhaal een leugen is. De “bekentenis” van Jasper is echter op die leugen gebaseerd.  Derhalve wil Peter R. anno 2013 niet aan de uitzending herinnerd worden.

Van Jano Hassan stel ik dat hij familie en een zeer goede bekende is van de door Justitie weg gesluisde Ali Hassan.  Tevens stel ik dat hij in 2009 door een getuige in Groningen is gesignaleerd in het gezelschap van deze Ali Hassan en vervolgens deze getuige heeft bedreigd om haar mond hierover te houden.  Ik stel dus ook dat hij bekend is met het stiekem wegsluizen van Ali Hassan en diens huidige verblijfplaats.

Van al deze personen stel ik dat zij weten dat de in Turkije gearresteerde Ali Hassan, niet de Ali Hassan was die zij kenden uit het AZC als de onafscheidelijke vriend van Feik.  Met andere woorden dat ook zij weten dat het OM het Nederlandse publiek een geweldige loer heeft gedraaid met een verkeerde Ali Hassan om te verhullen dat zij de juiste Ali Hassan het land uit hebben gesmokkeld.  Bovendien heb ik al deze mensen uitvoerig de gelegenheid gegeven om mijn publicaties te weerleggen voordat ik ze publiceerde.

De vraag rijst waarom Peter R. de Vries meent dat ik excuses zou moeten maken voor iets wat gewoon de waarheid is. De vraag is ook waarom deze mensen zelf niet mijn excuses vragen. De vraag is tevens waarom deze mensen schitterden in afwezigheid op de rechtszitting van Jasper S., nu zij hun “gelijk” (= mijn “ongelijk”)  met een andere dader dan Feik en Ali kunnen vieren. Maar ja, met al die media erbij zou je weleens vragen kunnen krijgen als: Klopt het eigenlijk dat de gearresteerde Ali niet de Ali was die jullie kenden? Wat is er nu waar van die lekke banden?  Voor mij is het dus  allang geen raadsel meer waarom zij wegbleven. De grootste vraag is nog wel waarom Peter R. de Vries zelf hardnekkig blijft weigeren om deze mensen te vragen of er ook maar iets waar is van mijn stellingen, maar in plaats daarvan excuses eist.

Als Peter R. de Vries meent dat ik deze mensen terroriseer en belaster, dan moet hij vooral zijn vrienden bij het OM adviseren om eindelijk eens de smaadaangifte van Jano Hassan tegen mij te vervolgen. Stephanie heeft volgens het OM aangifte van smaad gedaan, om die vervolgens binnen twee weken weer in te trekken. Ik daag Peter uit om die aangifte op te vragen en te produceren, want ik stel dat het gewoon een smerig verzinsel was om mij via een groot artikel in de Leeuwarder Courant in diskrediet te brengen, als zou ik een strafbaar feit hebben begaan. Iets wat Peter R. de Vries nog steeds tracht te beweren. Peter R. dient zich af te vragen waarom het OM die strafbare feiten dan niet wil vervolgen.

Jano Hassan heeft ruim anderhalf jaar geleden aangifte gedaan, maar het OM weigert om hier actie op te nemen. In feite is de conclusie allang gerechtvaardigd dat zowel Jano als het OM deze aangifte in de la met zoekgeraakte stukken willen laten liggen. Seponeren durft het OM ook niet, want dat is  hetzelfde als zeggen dat mijn stellingen de waarheid zijn, en dus allesbehalve smaad.
Het is natuurlijk zonneklaar dat het OM zich geen rechtszaak kan veroorloven waarin duidelijk wordt dat ze doelbewust een verkeerde, voor deze mensen onbekende Ali Hassan hebben opgepakt. Dit leidt immers tot de vraag: Wat is er dan met de juiste Ali Hassan, de werkelijke verkrachter van Marianne Vaatstra  gebeurd?

Omdat dit echter een politiek proces is, bedoeld om monstrueuze ambtsmisdrijven onder de pet te houden die het voorstellingsvermogen van de gemiddelde burger te boven gaan, heb ik niet de illusie dat de rechtbank voldoende lef heeft om de moord door Jasper niet overtuigend en wettig bewezen te achten.

—————————
Dank je wel voor dit hele artikel, Wim!